Zijn ouderen vervelend?

Die vraag kreeg ik onlangs door een jonger iemand voorgelegd, naar aanleiding van het kinderachtige akkefietje van de bus op de stoep. Het zal allemaal wel. Het boeit mij niet zo. Ik ken haar oppervlakkig, maar ik had een goed gevoel. Ze vroeg me letterlijk : "Niet om je te beledigen, maar is het zo dat als je ouder wordt, je ook vervelend wordt?" Mijn antwoord was Ja. Tenminste, sommige ouderen wel. Ook onder elkaar, zoals in bejaardentehuizen.
Vaak spelen persoonlijke onvrede, jaloezie, frustraties en verveling een rol. En karakter natuurlijk. Er zijn erbij die niet in staat zijn iets achter zich te laten. Ze sjouwen bepaalde voorvallen hun hele leven met zich mee. En ze hebben alle tijd om vervelend te doen. Ze hoeven immers niet (meer) te werken. Ze genieten op hun manier van een uitkering. Triest maar waar.

Zelf is deze oudere weer even op zolder bezig geweest. Het nieuwe dakvenster voldoet prima aan onze verwachtingen. In het overdag anders zo donkere trappenhuis is het licht. Ook de ventilatie op zolder is aanzienlijk verbeterd. Eerder had ik als afwerking een lijst gemaakt rond het venster. Vanmorgen ben ik de zolder, het trapgat-gedeelte,  gaan witten.
Toen oma Sonja met Emma boodschappen ging doen, heb ik even de stofzuiger en de dweil door het huisje gehaald. Ik vind het fijner om te doen als ik alleen in huis ben. Dan heb ik alle ruimte en kan ik mijn gang gaan. Hoewel, zodra de stofzuiger klinkt, gaat Fenna op zoek naar haar tennisbal. Ze legt de bal voor het mondstuk, in de hoop dat ik hem wegsla. En ik voldoe aan haar verwachting. En zodoende ben ik al golfend aan het stofzuigen. Toen 's middags de zon verscheen besloot ik naar buiten te gaan. De werkbank in de schuur moest nog even opgeruimd worden. Het busje is van binnen immers geheel naar onze wens. Er ligt nog een aantal technische zaken. Maar die hebben geen haast.