Ik, bang voor de dood? Die tijd is geweest. Al kan ik me niet echt herinneren, dat ik ooit bang geweest ben voor de dood. Misschien kwam dat vanwege mijn christelijke opvoeding. Die zei dat ik na mijn dood in een paradijs zou belanden. Het enige waar ik nog wel bang voor ben, is dat ik na mijn dood mijn dierbaren aan gene zijde niet terugzie. Dan zit ik mooi verkeerd. Van hen kan ik het me niet voorstellen, zij zitten goed. Ja, soms twijfel ik waar ik terecht zal komen. Al zie ik mezelf niet in de hel belanden, want daar bevind ik me al. Een hel die aarde heet. Wat een ellende allemaal! Nee, ik ben niet bang voor de dood. Maar soms wel voor het sterven. Heb ik straks geld genoeg om een zachte dood te mogen sterven? Of loop ik straks juist vanwege geldgebrek een ziekte op inclusief een zware lijdensweg?
In Amerika sterven jaarlijks ruim 50.000 mensen aan een ziekte wegens geldgebrek. Geen of een te beperkte zorgverzekering dus. En je weet, in al het verkeerde volgen wij Amerika. Ik vind het erg schrijnend dat het juist een vrouwelijke minister moet zijn, die zo met mijn gezondheid marchandeert. Misschien heeft Edith Schippers te veel mannelijke hormonen of ontbeert ze moederliefde. Ik ben als de dood dat mevrouw Schippers straks mijn manier van sterven bepaalt. Dan moet ik via de hel in de hemel zien te komen. Op de valreep weer een uitdaging. De laatste.
