Last van een kater

Sinds we een paar weken met de camper op stap zijn geweest en tussendoor ook, vertoont Tom, onze rode kater, ander gedrag. Tom is opeens erg aaibaar geworden en wil maar al te graag op schoot liggen ronken. 's Morgens, als ik als eerste de woonkamer betreedt, ligt meneer op zijn stoeltje te slapen. Vaak is ie dan net weer thuis, want 's nachts is meneer op stap. Muizen vangen, knokken en misschien op het liefdespad. Ik schrijf  'misschien', want meneer is 'geholpen'. Dat is dan iets wat we gemeen hebben. Hij klimt ook in bomen. Ik niet meer. Sinds vorig jaar. Tom oogt mager, maar dat is schijn. Tom is hier in de buurt de baas.
Zodra ik de gordijnen opentrek, trekt Tom zijn bek open : "Miauw!" Afgaand op zijn houding verwacht hij dat ik hem even aanhaal. Dat doe ik pas als ik daar zin in heb. Ik laat me niet door een kater leiden. En als ik dan alsnog over zijn kop aai, begint ie tevreden te knorren. Gek beest.
Als Tom laat blijken dat ie op schoot wil zitten, komt Fenna in haar mand overeind. Ze houdt de kater scherp in de gaten. Soms maakt ze Tom aan het schrikken door op te springen en vervolgens met haar voorpoten erg luidruchtig op de vloer neer te komen. Met haar achterpoten blijft ze dan in haar mand staan. Tom schrikt zich telkens een hoedje, want hij denkt dat Fenna op hem af komt stormen. Maar inmiddels weet Tom beter. Fenna niet. Die heeft te veel last van die kater.