Voor en tijdens de Olympische Spelen in Rio sprak men enthousiast over het Olympisch Team. Alle deelnemers hadden zich uit de naad gewerkt om naar Rio te kunnen gaan. Helaas werd het niet een 'samen uit, samen thuis' feestje. De deelnemers die vroegtijdig waren uitgeschakeld moesten subiet weer terug naar Nederland. Met de speciale losersvlucht mee. Ze mochten niet de sluitingsceremonie meemaken. Alsof ze een wanprestatie hadden geleverd. Zo had meneer Hendriks dat geregeld. De losers van Hendriks mochten wel naar de RAI komen voor een 'huldiging'. Alsof deze vernederde sporters daarop zaten te wachten. Eerst uitgekotst worden en dan feesten?
Vreemd genoeg was over deze ingreep erg veel nagedacht en gesproken, zo beweert Hendriks achteraf. Ik op mijn beurt vraag me af hoe het met het gezonde verstand van de mensen zit, die dit besproken en bedacht hebben. Met meneer Maurits Hendriks voorop. Een team is immers een team. Pas na alle heisa is meneer Hendriks gaan denken, niet eerder. Hendriks heeft duidelijk geen besef van datgene wat een team inhoudt. Toch wil Hendriks verder als chef de mission. Hendriks is zelf een loser; een chef onwaardig. Weg met die man.