Computertaal

alleen voor vrolijke tv programma's

Niet iedereen begrijpt de computertaal. Ik bedoel, de manier waarop in getypte teksten omgegaan wordt met lettertypes, -groottes, emoticons / emoji enz. Met name ouderen niet.
Soms zie ik een tekst met enkel hoofdletters.
 : HÉ OETEPETOET, KAN JE NIET LEZEN?
Voor mij betekent het dat de schrijver aan het tieren is. Je herkent het misschien : mensen die hun schreeuwende gezicht vlak bij dat van jou houden. Het kan ook zijn dat de schrijver zelf slechtziend is en/of denkt dat zijn lezers dat (ook) zijn. Een batterij uitroep- of vraagtekens aan het eind van een zin geeft ook een emotie weer : NIET WAAR!!!!!!!!!! Voor mij een schreeuwerige. Helaas zijn er velen die er ook nog scheldwoorden aan toevoegen. Het is ook mogelijk een tekst een emotie mee te geven in de vorm van een afbeelding. Daarvoor gebruikt men emoticons en/of emoji's.
Het was ergens in de jaren 80 dat ik voor het eerst kennismaakte met emoticons. Toen waren het sec letters, tekens of combinaties ervan. Ze werden vooral gebruikt in e-mail berichten. Ik moest wel mijn hoofd naar links laten hangen om ze te lezen. Vaak was het een lach :-) , soms een droevig koppie :-( of een knipoog ;-). Echt veel meer was er nog niet. Maar voldoende om de tekst van een persoonlijke emotie te voorzien.
Zonder die emotie konden teksten verkeerd uitgelegd worden. Tegenwoordig zijn er afbeeldingen, emoji genaamd, die de teksten van een gevoelsuitdrukking voorzien. De mogelijkheden zijn ook vele malen groter dan ooit in de jaren 80 het geval was. En dan zijn er natuurlijk mensen die zo'n hele rij van die emoticons achter hun tekst zetten. Zonder emoties is geschreven taal soms lastig aan te voelen. Dan hangt het helemaal af hoe mensen zelf zijn.