In 1978 besloot ik de overstap te maken naar de detachering. De detacheringsbedrijven in de ICT werden Softwarebureaus genoemd. Als (vaste) medewerker van zo'n bureau werd ik verhuurd op projectbasis aan klanten, die mijn expertise wilden inzetten. Het proces bestond uit een match maken tussen vraag en aanbod. Het aanbod betrof de medewerkers van het bureau en hun expertise. Als een match gevonden was (op basis van het actuele cv) en de medewerker was beschikbaar, vond een intake gesprek plaats. De medewerker wilde van tevoren weten waarin hij terecht zou komen. De klant op zijn beurt wilde weten wat voor vlees hij in de kuip haalde. Als beide partijen, de werknemer en de klant na afloop van het intake gesprek positief reageerden, kon de feitelijke inzet beginnen. De klant betaalde daarvoor een vooraf overeengekomen uurtarief.
Als gedetacheerd medewerker begon ik niet alleen met een kennismakingsronde met het aanwezige personeel van de klant, maar ook met hun werkwijze en een verkenning van mijn nieuwe werkgebied.
Ik deed ook aan cultuur snuiven. Elke organisatie heeft z'n eigen cultuur. Daarmee moest ik niet alleen rekening houden, maar me ook ernaar gedragen. Veel organisaties hebben ook hun eigen vakjargon / terminologie. Ook dat moest ik leren.
Als gedetacheerde was het zaak om niet alleen zoveel mogelijk op te gaan in de rest van de organisatie, maar toch ook weer in positieve zin opvallen. Niet te veel opvallen, want dan kwam ik met mijn hoofd boven het maaiveld uit. En over dat maaiveld ging geregeld een vlijmscherpe zeis.
Bij de ene klant moest ik mijn tempo drukken, bij de ander juist verhogen. Bij de een was de documentatie heel erg belangrijk, bij de ander het praktische resultaat.
Gedurende mijn loopbaan heb ik ongeveer 25 organisaties meegemaakt. Telkens weer moest ik mezelf aanpassen en integreren. En goede resultaten laten zien. Soms deed ik het zo goed, dat men dacht dat ik tot het vaste personeel hoorde. Zo'n opmerking ervoer ik als een compliment. Ik heb voor deze integratiekunst nooit een cursus of begeleiding gekregen. Het was een kwestie van het gezond verstand gebruiken. Cultuur snuiven, me daarop aanpassen en op een positieve manier meedoen. Zo moeilijk is het niet. Waar een wil is, is een weg.