 |
| zusje met auto's |
Op mijn lagere school was het aantal meesters en juffen behoorlijk in evenwicht. Op de ULO waren net als op de HBS meer mannelijke docenten. Ik heb het verschil tussen de mannen en vrouwen duidelijk gemerkt. De meeste mannelijke docenten hadden de klas onder controle. De vrouwen deden het stukken minder. De laatsten knepen te vaak een oogje dicht. Misschien krijgen vrouwen daardoor vaak last van kraaienpootjes.
Ik kan me voorstellen dat met de tijd mannen weinig tot niets meer voelen voor een vak als leraar. Tegenwoordig mag een leraar voor de klas geen man meer zijn. Hij moet zich ten opzichte van de leerlingen vrouwelijk, of beter 'moederlijk' gaan gedragen, om mot met vooral moeders te voorkomen. Welke man zit nou te wachten op ruzie met een vrouw? Er zijn immers leukere dingen op de wereld.
Ook in gezinsverband is er vaak sprake van frictie tussen pa en moe. Moe is meer op de
zielige emotionele toer, terwijl pa een stuk realistischer te werk gaat. Vaders hebben zodoende veel minder moeite met oppassen. Vaders knijpen ook vaak een oogje toe, maar zonder dat het kraaienpootjes oplevert. Vaders hebben vaker rimpels op het voorhoofd, vanwege de vele momenten van verbazing. Wij vaders zijn gemakkelijker in ons doen en laten. Een klimrek gevaarlijk? Welnee, een leuk speeltuig om als kind ervaring op te doen. O.a. met zijn eigen en natuurlijk de zwaarte kracht. Het kind leert ook dat vallen niet erg is, maar het neerkomen vaak wel. Zo leer je een kind zijn eigen grenzen te verkennen, te verleggen en in andere gevallen te accepteren. Om die reden vind ik dat meisjes niet per se met poppen moeten spelen. Mijn zusje speelde ook met ons speelgoed. Wij niet met haar poppen. Onze aandacht voor poppen kwam pas tijdens onze puberteit. Maar dat waren grote mensen poppen.
