Toch kunnen we ons voorstellen dat sommigen zich wat bezwaard voelen. Ze kunnen net rondkomen en/of de woning is minder geschikt voor het ontvangen van 7 volwassenen. Maar ze willen ook niet als ''profiteur' overkomen. Daar hebben we begrip voor.
Ik opperde (bij wijze van grap, om het gesprek niet al te somber te maken) om net als op de lagere school elke week een kwartje opzij te leggen, oude kranten en zilverpapier te gaan verzamelen. Niet voor het zendingswerk of een (school)reisje of het blindeninstituut , maar als bijdrage voor het eten. Het is geen wekelijks iets. Er is zelfs geen interval afgesproken. Ik probeerde hen wat gerust te stellen. Er is veel meer dan alleen inkopen doen. Wat dacht je van gezamenlijk koken? Sommigen zijn tamelijk beperkt in hun kookvaardigheden en kunnen zodoende van elkaar leren. Over het algemeen genomen was men wat gerustgesteld. De eerste keukenhulpen hebben zich al gemeld.