Over drempels heen -3-

om Spaans benauwd van te krijgen...

In een therapie leerde ik met mijn paniekaanvallen om te gaan. Als ik iets van plan was te doen (boodschappen, op bezoek, zomaar een eindje fietsen, naar een feestje of begrafenis enz.), dan kreeg ik bij de gedachte alleen al flink last van hartkloppingen, zweten en benauwdheid. Paniekaanvallen kreeg ik overigens ook als ik op de bank wat zat te lezen, de afwas deed of in mijn bed lag.
De therapie leerde mij in scenario's te denken. Ik moest in gedachte doen wat ik wat ik van plan was. Dus ik stelde me zo voor dat ik naar een dhz zaak ging. Vervolgens moest ik mezelf afvragen wat ik zou doen, als ik op een bepaald moment een paniekaanval zou krijgen. Door die mogelijke momenten van een paniekaanval op voorhand in te vullen, wist ik waar ik aan toe was. In gedachte speelde ik dat scenario een aantal keren af. Ik merkte dat ik steeds meer vertrouwd raakte met mijn plan om ergens naar toe te gaan. Ik werd er ook rustiger van. De zware paniekaanvallen die ik kreeg toen ik de eerste keer aan het uitstapje dacht, bleven uit. Ze waren een stuk rustiger en korter van duur. Ik heb er inmiddels een gewoonte van gemaakt. Voordat ik de deur uitga, doe ik dus aan scenario-denken. Dan heb ik het uitstapje al een aantal keren beleefd. Neemt niet weg dat het telkens weer spannend blijft. Maar dat is dan maar zo. Anders kom ik nergens meer.
In het drukke Leiden kon ik geregeld wat rustiger plekjes opzoeken. Zoals ik me dat eerder had voorgenomen.