Voor je het weet ben je door iemand tot Persona non grata verklaard. Als zo'n verklaring openlijk plaatsvindt, weet je waar je aan toe bent. Misschien kan je dan nog enig verweer aanvoeren. Maar in mijn / ons geval weten we dat dus niet. Dat merken we alleen als we in de buurt van zo'n iemand zijn. Er wordt dan bewust de andere kant op gekeken of weggelopen. Het zal allemaal wel, maar leuk is anders.
Ik kan niets aan die opgelegde status veranderen. Zoiets kan alleen degene doen die mij/ons tot persona non grata heeft verklaard.
Opvallend is, dat we wel begroet worden met een kus op de wang. Drie zelfs! Maar daar meent zo'n iemand toch helemaal niets van? Of is het een verplichte vertoning omdat er anderen bij zijn? Zo van : kijk mij eens gewoon doen! Ik zou hen ook op de vrouw af kunnen vragen wat er gaande is. Maar ik heb mijn haalfunctie een paar jaar geleden naar de vuilstort gebracht. Scheiden doet lijden. Maar herenigen des te meer, met name als het om de mensen om je heen gaat.