Als bruin kind heb ik me lange tijd niet afgevraagd waarom mijn klasgenootjes mij telkens kozen, zodra we het liedje "Moriaantje zo zwart als roet" gingen zingen op de kleuterschool. Pas nadat ik voor het eerst uitgemaakt werd voor 'zwarte', drong het pas tot me door dat ik er anders uitzag. Ik dacht geen moment aan Zwarte Piet. Later wel aan Humphrey Mijnals, de eerste Surinaamse voetballer die later in zijn eerste wedstrijd voor Oranje met een indrukwekkende omhaal de bal uitverdedigde.
Ondanks mijn aanvaring met de Goed Heilig Man heb ik nooit medelijden met zijn Pieten gehad. Zelfs nadat ik op Curaçao van de Zuid Amerikaanse geschiedenis hoorde en de rol van Nederland in de slavernij. Mijn beeld van Zwarte Piet veranderde niet. De man heet trouwens Piet en geen Stanley of Nkwono of zo. Komt bij dat het blanke mensen zijn, die zichzelf zwart maken. Iets wat nu op twee manieren uitgelegd wordt.
Andersom zijn er ook zwarte mensen die zichzelf wit maken en vervolgens een feestje vieren. Dat gezeur over die ZP moet maar eens afgelopen zijn. Zodra het over donkere mensen gaat, of iets wat daar mee in verband te brengen is (zoals banaan, pinda, moorkop, negerzoen, drol, chocopasta, Mars, Verkade reep enz. woorden die ook als scheldwoord worden gebruikt) schiet een overgevoelig deel van de bevolking in een soort maatschappelijke paniekaanval. Misschien zit de handel in slaven hen nog in de genen en willen ze daar hoe dan ook niet mee geconfronteerd worden.
Nog even en onze ontlasting mag niet meer bruin van kleur zijn. Het tv programma Opsporing verzocht verdwijnt dan ook; ik bedoel het kan toch ook best eens over blanken gaan. Toch?