Mijn werkgever, mijn uitbuiter

Ik vertrouwde het weer niet...

Mij is een paar keer gevraagd in de tuin te werken. De bedoeling is dat ik onkruid zou gaan wieden. Nou ja, wieden. Het was een klein oerwoud, waar het onkruid een jaar lang z'n gang mocht gaan.
Ik heb alle keren geweigerd dat klusje te doen. Waarom? Omdat het buiten ver boven de 30 graden celcius was en de tuin volop in de zon ligt! Je zou denken : wie vraagt er nou zoiets bij die temperatuur? Tja, en toch gebeurde het. Het was een voormalig werkgever van mij, waar ik nota bene in de werkplaats als oproepkracht productiewerk verrichtte. Op zich erg leuk werk met dito collega's. Per dag produceerden we gemiddeld zo'n 14 eenheden. Dan moesten we al flink aanpakken. Op hoogtij dagen liep het aantal op tot ver over de twintig stuks! Knap hè? Maar niet voor de baas. We hebben nooit een complimentje gekregen. Wel telkens weer gezeur : dit niet goed, dat niet goed enz. Koffiepauzes kenden we niet. Hooguit een keer in de week. Dan nam een van ons vaak koek of zoiets mee. Er stond ook een Senseo apparaat, maar je moest wel zelf pads meenemen. De baas schoof ook aan. Die at en dronk ook mee, maar nam bijna nooit een zelf keer koek mee. Die at dus van het personeel.
Vaak moesten we ook op een andere afdeling aan de slag. Vooral zomers was het daar bloedje heet. Onder een zinken dak, rond de dertig graden. Geen airco of zo. Die hadden ze wel op de administratie en bij de baas op kantoor, waar men achter een bureau werk deed. Wij moesten fysieke inspanning leveren zonder koeling. Niet bepaald cool. Een keer hadden we een groot stuk karton voor het raam gedaan om de brandende zon te weren. Maar de baas vond dat geen goed idee, dus .... weg ermee! Ook het op een kier zetten van de overhead-deur werd niet op prijs gesteld. Niet leuk dus en mijn vertrouwen in mijn werkgever sloeg om.
Nee, je kwam daar om te werken -voor het minimumloon van een 18 jarige-  en verder niets. En iets weigeren, dat was helemaal niet aan de orde. Befehl ist Befehl en anders donder je maar op.
Dat opdonderen ging trouwens ook op een bijzondere manier. Ik kreeg een brief van het betrokken pensioenfonds waarin stond dat ik ontslag had genomen. Daarom was mijn pensioenopbouw stopgezet. Ik heb nog een e-mail gestuurd met wat vragen aan mijn werkgever, maar men had niet het fatsoen daarop te reageren. Ook op mijn verhuisbericht en wat vragen werd niet gereageerd. Intussen had men iemand anders aangenomen. Sindsdien heb ik niets meer van die vreemde snuiters gehoord. En toch... het werk en de collega's waren best leuk. Maar de baas en de werkomstandigheden... brrrr! Maar per saldo zie ik het zo : ik heb een betaalde opleiding gekregen, die ik nu goed kan gebruiken.