Hij heeft zo'n twaalf jaar meer levenservaring dan ik. Hij praat graag met mij. Hij vindt dat ie daar rustig van wordt. Niet alleen vanwege het praten over datgene wat hem overkomen is, maar ook vanwege mijn stem. Iets wat ik al vaker heb gehoord.
Zijn ouders hadden een bedrijf. Hij heeft een oudere zus, die hij nauwelijks ziet of spreekt. De relatie tussen beiden is ronduit slecht. Ze verwijten elkaar dat ze verwend zijn door een van de ouders. Hij door hun pa, zij door hun moeder. Na het overlijden van zijn ouders ging het helemaal mis. Het huis moest ontruimd worden en zijn zus had hem gevraagd haar te helpen. Met een busje, dat hij speciaal daarvoor geleend had, reed hij naar de ouderlijke woning. Daar trof hij een zo goed als leeg huis aan. Zijn zus had zich bijna alles al toegeëigend. Er stond een kleine stapel spullen, die hij mocht meenemen. Een redelijke verdeling van de nalatenschap was onbespreekbaar. Er zaten ook spullen van hem bij. Die had hij achtergelaten toen hij het huis uitgezet was. Naarmate hij ouder werd, begon hij zich steeds meer te verzetten tegen het gedrag van zijn ouders.
Hij is twee keer getrouwd geweest en ook die relaties waren beide ronduit slecht. Raar, want het is een sympathieke, zachtaardige man. Maar ook tamelijk rechtlijnig, zij het op een acceptabele manier.
Tijdens de gesprekjes vertelde hij mij veel over de gezinssituatie waarin hij opgegroeid is. Een agressieve vader en een moeder, die alles behalve een moeder was. Zijn levensverhalen vertelde hij consequent emotioneel en op sombere toon. Tot op de dag van vandaag heb ik niet iets leuks gehoord. Maar misschien komt dat nog.
Het is me ook opgevallen, dat de vrouwen die hij gehad heeft, wat hun gedrag betrof beiden veel weg hadden van zijn moeder : overheersend en bijna vijandig.
Hij heeft kinderen en kleinkinderen. Maar nadat zijn eerste huwelijk strandde, gingen de kinderen met hun moeder mee. Sindsdien heeft hij die niet meer gezien. Hij heeft wel gedurende een periode geprobeerd de relatie met hen te herstellen. Met kaartjes en een paar brieven. Maar daar is nooit een reactie op gekomen. Desondanks zegt hij : "Als ze voor de deur staan, gaat de deur wagenwijd voor ze open."
Zijn tweede vrouw was niet alleen dominant, ze was ook wispelturig. Ze zijn vaak verhuisd. Zelfs naar Spanje vertrokken. Maar het was telkens voor even. Ze maakte met iedereen ruzie en hij raakte zodoende telkens weer in een isolement. Hij kon daar niet meer tegen.
Als ik hem zo hoor, zie en meemaak is het een behoorlijk beschadigd mens. Hij hoopt nog steeds een lieve partner te vinden. "Al was het maar iemand waarmee ik af en toe samen leuke dingen kan doen", zei hij hoopvol. Maar tot nu toe is ie alleen. En vaak eenzaam. Hij is aan huis gebonden, want financieel kan hij weinig meer dan net rondkomen.