Tweede generatie

Spontaan raakte ik in gesprek met iemand, die ooit als gastarbeider vanuit noord Afrika naar hier gekomen is. Naar aanleiding van het onderwerp Corona zei ik : "Het is een rare en steeds vaker nare wereld geworden." Waarop mijn gesprekspartner begon over de manier van communiceren en registreren. Het bleek dat hij net als ik liever het hedendaags nieuws en de geschiedenis objectiever gebracht zou worden. "Nederland heeft ook veel nare dingen gedaan", zei hij. Hij was wel in die zin gematigd, dat hij de zwarte bladzijden in het tijdsbeeld van de tijden waarin ze plaatsvonden plaatsten. Als gastarbeider van de eerste generatie heeft hij een bedenkelijk beeld van ons land gekregen, vertelde hij. De huisvesting en de betalingen waren slecht tot zeer slecht. En er werd op de gastarbeiders neergekeken. Hij kwam er later achter dat er weliswaar pensioenpremies werden ingehouden, maar dat van een pensioen voor hem geen sprake bleek te zijn. Daar was meneer behoorlijk boos over. In wezen is ons land volgens hem weinig veranderd. Dan, zo uit het niets maakte hij de opmerking dat het goed is dat vandaag alles wat zij tekort gekomen zijn door de volgende generaties teruggehaald wordt. "Laat ze maar merken hoe het is om kaalgeplukt te worden", zei hij met een wat verontwaardigde ondertoon. Ik schrok van die uitspraak. Helaas werd het gesprekje toen afgekapt, omdat ik op tijd de kleinkinderen moest wegbrengen. Ik had willen vragen in hoeverre zo'n reactie leidt tot een verbetering van de situatie. Maar gezien zijn emoties, leek het mij beter te stoppen. Ik ben ervan overtuigd dat zijn visie (terugpakken) polariserend werkt. Meneer woont hier in de buurt, dus zal ik hem vast nog een keer tegenkomen.