Gisteren reed ik een stukje achter iemand, die net als ik ook op de fiets was. Naast mij kwam opeens een elektrische step voorbij. De jongeman reed op de smalle stoep en haalde net een wandelaar in. Zonder vaart te verminderen. De wandelaar schrok natuurlijk en riep iets naar de jongen. De fietser voor mij had het gebeuren ook gevolgd, maar realiseerde zich opeens dat ie linksaf moest. Ik was hem al tot vlakbij genaderd toen hij zijn stuur omgooide en linksaf sloeg. In een flits zag ie mij en schrok zichtbaar. Ik had al geremd, dus een botsing bleef uit. Meneer bood zijn excuses aan en ik stak mijn duim op. Toen herinnerde ik me plotseling dat ik in een zelfde situaties ook bijna een botsing veroorzaakte. Hoewel ik geregeld in mijn spiegel kijk, heb ik de snelheid van een fietser ver achter mij verkeerd ingeschat. Hij zat plots naast mij. Wat bleek? Die jongen was bezorger en reed op zo'n snelle e-bike. Dat is wel even wennen, wanneer fietsers met een snelheid van rond de 40 rijden. Maar het kan nog sneller. Nota bene op het fietspad. Daar reed een zeer snelle e-bike. Meneer droeg een helm. Maar van vaart minderen wilde hij niets weten toen hij met hoge snelheid tussen een groepje oudere mensen en mij slalomde. Ik vind het maar gevaarlijk. Net zoals die vervelende wielrenners. Die doen dat ook.
Vanmorgen zag ik die jongen op zijn elektrische step weer. Hij reed met hoge snelheid over de stoep. Een dag eerder las ik 24 km/uur op de teller van Sonja's fiets, toen hij mij passeerde. De step had geen kentekenplaat.