Vandaag ben ik nog even bezig geweest met het herstellen van de roestschade aan het achterspatbord. Ik heb eerste met de schuurschijf (een beetje lomp, ik weet het) het overdadig aangebrachte polyester verwijderd. Wat een stof zeg. Daarna heb ik de plek geschuurd met fijn schuurpapier. Toen was de plek al aardig glad. Wat denk je? Pauze. Ik was wat koffie aan het slurpen en keek naar de camper. En opeens had ik geen zin meer in dat klusje! Het leek mij leuker om de steun van de bumper te gaan vervangen. Ach ja, soms gooi ik het roer compleet om. Deed ik vroeger ook al. Dan nam ik spontaan vrij of ging ik met de groep naar buiten. Naar een park of naar een pizzeria of zo. Even eruit. De eerste
 |
| in de primer, bijna af |
keer vonden de medewerkers het maar raar. Maar later spraken ze er hun waardering over uit. De boog kan immers niet altijd gespannen zijn en hun inzet mag ook best tussendoor beloond worden. Dit keer beloonde ik mezelf. Haha. Ik ging een leuker klusje doen. Maar ik heb de bijgewerkte plek eerst met wat grijze primer bespoten. Ter bescherming en om niet met een witte vlek te hoeven rondrijden.
