Dallas Cowboys Cheerleaders

Ondanks mijn rug heb ik vrij goed geslapen. Ik had wat moeite het bed uit te komen en de boel weer op gang te krijgen. Nadat ik de zondag de huiskamer binnengelaten had, maakte ik Fenna's ontbijt. Daarna heb ik wat nieuwsberichten gelezen en kwam al zappend terecht bij de Dallas Cowboys Cheerleaders. Stond ik daar met mijn pijnlijke rug te kijken naar de intensief trainende cheerleaders. Ze deden mee aan de selectieprocedure, maar zo te zien was het topsport. Wat een inspannend gebeuren. Niet alleen fysiek, ook mentaal en emotioneel een ware hel. En toch bleven de kandidaten vaak lachen. Voor hen was het stuk voor stuk het ultieme doel in hun leven op dat moment; deel uitmaken van de DCC. Het viel mij op, dat uiterlijk ook heel belangrijk is. Dus voor 'lelijke' (wat heet?) dames is geen plaats. Als ik hen zo bezig zie, dan vraag ik me af hoe feministen tegen zoiets aankijken. Ik bedoel, de dames komen daar op vrijwillige basis en moeten in een stadion met vooral mannelijke fans optreden. Na het zien ervan ben ik zelf maar ook in beweging gekomen. Fenna uitlaten.