Ajax heeft een Afrikaan gekocht. Mag dat nog wel?
In de meeste gevallen van wat racisme en discriminatie genoemd wordt, is sprake van een verkeerde houding van het 'slachtoffer'. Die voert intern een verkeerd gesprek met zichzelf. Ik zie veel overeenkomsten met die van kinderen die gepest worden. Velen van hen krijgen te horen, dat ze een andere houding moeten aannemen. Een ander gesprek met zichzelf moeten hebben. Ze vragen er als het ware om opmerkingen te krijgen. Als ze die dan krijgen leidt hun verkeerde reactie daarop vaak tot nog meer pesten.
Zelf heb ik vaak genoeg mee gelachen met de pester(s). Zo haalde ik hen de wind uit de zeilen. Boos worden of gaan huilen zou het enkel erger gemaakt hebben voor mezelf. Ik accepteerde mezelf zoals ik was. Ik heb een donkere kleur, een platte neus en zwart haar. Ik sprak enkel niet met een tropisch accent. Zelfspot is ook belangrijk. Dus kon ik met de anderen mee lachen om mezelf. Of borduurde op hun opmerkingen voort, om er dan samen om te lachen.
Nog niet zo lang geleden vertelde ik daarover aan een kind, dat zich buitengesloten voelt. Het sloot zichzelf buiten vanwege de houding. Afstand bewaren en wat schuchter of zelf angstig toekijken in plaats van meedoen. Het uiterlijk droeg ook niet bij, want het zag er onverzorgd uit met vettig haar dat voor de ogen hing en ook nog niet bepaald fris rook. Ik blijf erbij, je kunt pesten niet voorkomen, maar wel de regie behouden. Dan voelen pesters zich machteloos.