Gisteren hoorde ik een wanhopig moeder zeggen, dat zij en haar man 5 kinderen van God hebben gekregen. Ze beweerde namelijk dat ze behoorlijk gelovig zijn. Ze deed voorkomen alsof geen van beiden enige zeggenschap heeft gehad over het krijgen van kinderen. Het gevolg is dat zij de kids niet in toom kan houden. Ze zei ook dat ze een hekel heeft aan huishouden, het zorgen voor zoveel kinderen en alles wat daarmee te maken heeft. Ze ging liever leuke dingen doen. Voor zichzelf. Het klonk mij zeer bekend in de ongelovige oren.
Al vaker zag ik geboortekaartjes waarop vermeld stond, dat De Heer hen verblijd had met de geboorte van een kind. Vreemd genoeg denk ik dan primair : "Ja hoor geef God maar weer de schuld."
Deze mensen mogen dan weliswaar gelovig zijn, maar dan wel selectief. Ze geloven namelijk niet in de opvoedplicht die God hen met de kids heeft gegeven. Nee, God heeft hen een kunstje geflikt. Wel vijf keer! Hij heeft hen iets gegeven, waar ze helemaal niet op zaten te wachten. Want pa laat het namelijk ook afweten. "Heb uw naasten lief", maar je eigen kind is duidelijk iemand anders. Dat de kids nog niets weten van 'Eert uw vader en uw moeder', was duidelijk te zien en horen.