zondag 5 juli 2020

Weer thuis

Zaterdagochtend was het droog. Omdat we een dag eerder onder zonnige omstandigheden al veel hadden opgeruimd, waren we in korte tijd reisklaar. Omdat de beheerder er was hebben we hem de envelop met de betaling gegeven. Normaal gaan de enveloppen in een aparte brievenbus.
We vertrokken rond half tien. We moesten vanwege een afsluiting door het natuurgebied rijden. Dat is leuk, zij het dat de wegen dramatisch slecht waren. Zelfs voor fietsers. De terugreis verliep zo goed als voorspoedig. Als je tenminste de omleidingen voor lief neemt.
We hebben twee keer gepauzeerd. Een keer voor de koffie en een keer voor de lunch. In de buurt van Diepholz hebben we de tank gevuld. De goedkoopste diesel (Nienburg) kostte € 1,019, de duurste (Nederland langs de A28) € 1,389. Leve de accijns.
Voor de koffiepauze kozen we het parkeerterrein van een winkelgebied. In Duitsland liggen ze meestal net buiten de woonkern. Toen Sonja na de koffie even wat boodschappen ging doen, kwam een vrouw in een Golf wat kleding in de naast ons opgestelde verzamelcontainer doen. Maar voordat ze zover was, kwam opeens een man schreeuwend aan gerend, pakte de zak vast en trok eraan. De vrouw bleef rustig en hield de zak stevig vast. De man liet niet los en ik maakte al aanstalten om even uit te stappen. Maar toen hij mij zag liet hij de zak alsnog los. De vrouw deed de zak in de container en keek mij even aan. Ik trok een bezorgd gezicht, schudde mijn hoofd en haalde mijn schouders op. Ze schudde ook het hoofd, stapte in en reed weg. Ik zal maar niet schrijven dat die man getint was, want dat past niet bij de huidige BLM rage.
De parkeerplaats waar wij de lunch hielden was zo goed als verlaten. Ik zag direct dat er geen afvalcontainers waren. En dus lag er afval op de grond. Weliswaar aan de kant geblazen vanwege de harde wind, maar toch. Vanaf Diepholz is het gaan regenen. Heel lang miezerig weer. Pas voorbij Emmen viel er een bui. Net zoals de heenreis deden we over de 320 km zo'n 6 uur. Lekker binnendoor en op ons gemak.
Weer thuis werden we welkom geheten door zowel Mike als kater Tom. Later zat Tom een tijdje te mauwen tegen Fenna. Waarschijnlijk vroeg ie haar : "Hoe laat ga je weer weg? Het was hier zo heerlijk rustig."