vrijdag 3 juli 2020

Ik schaam mij

omdat ik een kleurtje heb. Al kijkend naar de vakantiefoto's zag ik dat ik nogal bruiner geworden ben. Sinds kort vind ik dat een slechte zaak. Ik wil namelijk niet geassocieerd worden met al die bruine en zwarte druktemakers die zeuren, ja zeuren, over racisme, discriminatie en Zwarte Piet. Ik schaam me voor dat ondankbare volk, dat bijt in de hen toegestoken hand. Zelf ben ik blij hier te mogen zijn. Ik heb dankzij mijn ouders een goede opleiding kunnen volgen, heb gevolg gegeven aan de oproep tot militaire dienstplicht en heb zowel gewerkt als gestudeerd. Natuurlijk werd ik ook dwarsgezeten. Maar van structureel racisme en/of discriminatie was geen enkele sprake. Het waren incidenten en.... gedrag van hanige en/of jaloerse mensen. Als ik zie en hoor wat de demonstranten roepen en willen, dan verwijt ik hen racisme tegen blanke mensen. Als ik ze zo hoor schreeuwen dan denk ik : waar het hart vol van is... Of wel : ze zijn zelf racistisch.
Natuurlijk zijn er kwesties die historisch gezien niet deugen. Net zoals er nu ook zijn. Wie neemt het op voor al die armen, de ouderen, de zieken, de omgekomen onschuldigen? De Gouden Eeuw kende ook veel armoe.
We zijn op dit moment in Duitsland. Ik zal het niet in mijn hoofd halen om een willekeurige Duitser aan te spreken en excuses van hem te eisen vanwege de oorlog. Ik ben 3 jaar na het einde van die oorlog geboren en geen eeuwen later zoals al die demonstranten ten aanzien van de slavernij. De hedendaagse mens is niet verantwoordelijk voor de daden van zijn voorouders. Als je toch per se wilt demonstreren, doe het voor de Indo's. De meesten van hen hebben ook een kleurtje. De hen gedane beloftes zijn nog steeds niet nagekomen.
Ik zeg : Ga aan het werk, doe iets zinvols. Dan hoef ik mijn toet niet wit te schminken. En mocht ik een keer bruine of zwarte zeggen, ga dan niet over de rooie. Jij discrimineert toch ook.