zaterdag 3 oktober 2015

Van Mike tot Chinees

Emma viert haar eigen feestje
Gisteren hebben we de 21 ste verjaardag van Mike gevierd. Ik herinner me nog als de dag van gisteren, dat de verloskundige op een vroege zondagmiddag aan de Mme Curiehof in Schoonhoven triomfantelijk met het nageboorte liep te zwaaien. Ik zag het in een oogopslag, want de rest van mijn aandacht ging uit naar de moeder en de kleine Mike. Ben was bij het horen van het woord 'bevalling' op zijn Honda Novio gesprongen en spoorslags naar Zeeland gevlucht om daar te gaan windsurfen. Hij kan niet zo goed tegen bloed en zo.
In die periode zat ik officieel al drie maanden thuis. Men was stiekem aan het reorganiseren geslagen, want iemand moest mijn baan hebben. Maar ik was toen ook al niet gek en gewoon weer aan het werk. Ik was voor mezelf begonnen! Een dubbel inkomen dus en later, in november na de (gewonnen) rechtszaak ook nog eens een schadeloosstelling als bonus. Haha!
Ach ja, ik heb in de voorafgaande jaren veel geleerd. Al op de lagere school leerde ik dat mijn op Bijbelse leest geschoeide opvoeding (klopt die zin wel?), niet altijd werkte. Mijn mamma en oma zeiden vaak, als ik me beklaagde over de pesterijen en klappen op straat, dat ik mijn kwelgeesten de andere wang moest toekeren. Maar ik was geen Jezus of Gandhi en kwam na enig nadenken zelf tot de conclusie, dat terugslaan (en dan veel harder) met een end hout veel beter werkte. Eg maar een eigen interpretatie van 'Wie zijn naaste liefheeft kastijdt hem' of 'Zachte heelmeesters maken stinkende wonden'.
Oma's Chinees
We hebben onze kinderen toch wel naar christelijke scholen gestuurd. Ook daar ging het er soms heidens aan toe. Vanwege mijn eigen ervaringen heb ik ze geleerd terug te slaan en dan graag wat harder. Die christelijke opvoeding leidde enkel tot watjes-gedrag en dat is vragen om ellende vaak in de vorm van pesten. Hier in dit dorp hoor ik gelovigen over de migranten zeggen : 'dat zijn ook mensen van God.' Nou, laat ze dat maar niet horen, want ze zijn van Allah. En dat is een andere god. Een god die er graag oplos slaat, als ik veel van zijn volgers mag geloven. Zijn maatje heet geen Jezus maar Mohammed. Volgens mij zijn alle mannen uit die geloofsomgeving naar hem vernoemd. Net zoals hier veel mannen naar Maria vernoemd zijn. Waarschijnlijk vanuit de veronderstelling dat het dan met het jochie wel goed zou komen. Allemaal gekkigheid natuurlijk, verzonnen door de mens. Ik heb nergens in de Bijbel gelezen, dat alle mannen Maria moeten heten of Jezus. Alsof het dragen van zo'n naam iemand tot een beter mens zou maken. Haha!
Nee, dan maar de Chinezen. Die harde, zwijgzame werkers, waarvoor mijn oma ook gewerkt heeft. Ik was er gisteren nog om een telefonische bestelling op te halen : "Ni hao, nummel 66 glaag!" En met een gulle glimlach en een 'eet smakelijk, menil' verliet ik vrolijk het pand. Weer thuis hebben we met z'n tienen (of beter : 9 en een kwart, want Emma was er ook) heerlijk van de Chinees genoten.