De Vette Os in Katwijk -2-

het (SNS) pand 2011

Het werken in dat restaurant beviel mij prima. Het waren weliswaar lange dagen, maar toch. Na de zeer drukke lunch en uiteraard de afwas, kregen we pauze. We gingen dan vaak naar het strand.  Op de vrijdagen kocht ik in de boekhandel aan de overkant een motorblad. Om in Duitse sferen te blijven kocht ik daar ook geregeld het magazine Das Motorrad. Rond half vier - vier uur moesten we weer aan het werk. Tussen half zes en half negen was het weer erg druk. Om 22.00 uur ging de keuken dicht. Dan moesten we de hele keuken opruimen en schoonmaken. Hygiëne, daar was de eigenaresse erg mee begaan. Dat gold ook voor toiletbezoek. Ze ontplofte bijna als iemand niet zijn / haar handen had gewassen. Het fonteintje bevond zich in de toiletruimte en toch, om mij onduidelijke redenen had ze in alle voorkomende gevallen gelijk.
Ik heb ook een keer meegemaakt dat een kok op staande voet werd ontslagen. Hij had stiekem een casselerrib in zijn fietstas gestopt! Ik zag ook dat koks in de pan spuwden om te controleren of ie heet genoeg was. Scheen normaal te zijn, want mijn pa zag dat bij de Marine ook....(of was het dan juist abnormaal?).  Een keer heb ik van een snelkookpan het deksel eraf zien knallen. In die pan werd de veel gevraagde verse goulash gemaakt. De keuken en het plafond waren donkerrood gekleurd.
Soms hielpen we ook in de bediening, maar ik vond werken in de keuken veel leuker. Oma maakte vaak een Indisch gerecht (wat dacht je van babi ketjap gemaakt van biefstuk?), dat met de rijst (bestemd voor de goulash) op het bord werd aangevuld.
Ik vond de beloning naar tevredenheid. Aan het eind van de week werd de inhoud van de fooienpot onder het personeel verdeeld. Ik heb nooit mijn uurloon uitgerekend. Het overgrote deel van het verdiende geld besteedde ik aan nieuwe schoolboeken, kleding en wat muziek.
Na werktijd reden we diep in de nacht geregeld naar Noordwijk aan Zee. Daar bezochten we dan disco's. Dat vond ik wat minder. In die kolere herrie kon je nauwelijks met elkaar praten.
De eigenaresse ging in het naseizoen met de familie naar Spanje. In de maand maart van het jaar daarop kwam ze weer terug om het restaurant voor te bereiden op een nieuw seizoen.