Tja, soms moet ik gewoon mezelf maar eens verwennen. Dan ga ik iets doen waar ik een meer dan goed gevoel van krijg. Zo links en rechts wat hulp bieden is eigenlijk ook een vorm van verwennerij voor mezelf. Maar iets voor mezelf aanschaffen of maken of ergens naartoe gaan, valt daar ook onder. Per slot van rekening hoef ik niet altijd aan anderen te denken.
Er is ook een andere vorm van mezelf verwennen, maar daar doe ik weinig tot niets aan. Kijk, het zou heel erg fijn zijn als onze kinderen en kleinkinderen zouden bulken van het geld. Maar daar moeten ze zelf maar voor zorgen. Geld dat niet zelf verdiend is leidt vaak tot ellende.
Afgelopen week zag ik nog een
man mietje van 37 jaar die nog bij zijn ouders woont. Meneer stelde hoge eisen voor wat zijn eigen comfort en hobby's betreft en beschouwde zijn ouders als zijn werkpaarden. Zelf had ie geen werk, wel schulden. Pa is al jaren met pensioen maar blijft werken om aan zoons eisen en diens gat in de hand tegemoet te komen. Erg dom natuurlijk van pa. Hij had zijn zoon (die hij samen met zijn vrouw zelf zo opgevoed heeft!) al lang een schop onder zijn kont moeten geven en zijn eigen boontjes moeten laten doppen. Maar ja, die ouders geeft het wel een goed gevoel. Een tijdelijke opluchting, tot het moment waarop zoonlief weer om geld vraagt.
Voor vakanties, de auto, benzine, noem maar op. Alles wordt voor hem betaald. Hoe dom kan je als ouder zijn. Wordt de maatschappij toch maar opgescheept met weer een nietsnut, een klaploper, een verwend groot kind. Bedankt hoor!
Nee, wat dat betreft ben ik blij met mijn opvoeding en de houding van mijn beide ouders : ik ben klaargestoomd om geheel op eigen benen mijn bijdrage te leveren aan de maatschappij. Goed voorbeeld doet volgen, dus hebben wij onze kids ook zo opgevoed. De 'zoek dat maar zelf uit' houding van mijn pa jegens mij heeft toch ook wel een positieve kant gehad.