 |
| ook als avondeten |
Zo werd het thuis genoemd. Een restje aardappelen met groenten van de vorige dag werd met wat jus uit de juspan gestampt en opgewarmd in een koekenpan en vervolgens op de boterham gegeten. Een vorm van zuinigheid en respect voor voedsel, die ik uit mijn opvoeding overgenomen heb. In het uiterste geval gaat het naar de vogels. Maar weggooien? Nee dus.
Ik herinner me ook nog, dat mamma lege pannetjes na een rijsttafeltje met witte rijst schoonmaakte. En het wonderlijke is dat die 'schoonmaak-rijst' mij prima smaakte. Rijst met de kleur en smaak van babi ketjap, kerrie, ajam pedis.
Een andere vorm van zuinigheid betrof ook geld. Ik leerde ook dat je geen geld kunt uitgeven dat je niet hebt en dat geld lenen een slechte zaak was. Ik heb me daar zoveel als mogelijk aangehouden. In het rood staan had ik een gloeiende hekel. Het is ook iets wat we onze kinderen hebben bijgebracht. Ze zijn wars van geld lenen. We hebben vaak hun spaargedrag beloond, door hen het laatste beetje te schenken. Zo konden ze wat eerder datgene kopen waar ze voor gewerkt en gespaard hadden. Zo'n gebaar moedigde hen ook aan.
 |
| 'n vreemde vogel |
Omdat ik nauwelijks contant geld op zak had en nog steeds heb, kwam het voor dat ik gedurende mijn loopbaan geld bij een collega leende voor een presentje voor een andere collega. Je weet wel, komt er opeens iemand aan je bureau staan die om geld vraagt voor een of andere verjaardag of jubileum. Ik vond dat lenen vaak erg vervelend en betaalde het geleende bedrag (van hooguit 5 gulden) subiet terug. Soms hoor ik dat mensen moeten zeuren om hun geleend geld terug te krijgen. Met als tegenreactie van leners dat ze zeurpieten zijn. Tja, sommige leners vertonen wat dat betreft schandalig gedrag. Ik beschouw ze als onbetrouwbaar. Aan de andere kant komt het ook veel voor, dat die leners zo opgevoed worden. Ze krijgen telkens weer geld, omdat degene die hen geld leent er zelf niets van leert. Dan heb je dus twee probleemgevallen.
