Ze nam direct contact op met de storingsdienst in Rotterdam. Omdat ze na verloop van tijd niet werd teruggebeld, besloot ze zelf weer te bellen. Toen bleek haar telefoon het niet meer te doen! Er brak lichtelijk paniek uit. Maar gelukkig kwam ze even naar de overkant om bij ons om hulp te vragen.
De zeer oude huistelefoon bleek de geest gegeven te hebben. Tijd voor een nieuwe!
Samen reed ik met oma in de auto naar het dorp. Dat was wat vreemd voor mij, want gewoonlijk ga ik op de fiets. Omdat ze slecht ter been is, besloot ik de auto zo dicht mogelijk bij de winkel te parkeren. Dat lukte weliswaar, maar de afstand van nog geen 200 meter bleek voor oma toch wel wat groot. Arm in arm kuierden we naar de winkel, waar de keus al snel gemaakt was. Ze een nieuwe draadloze huistelefoon. Een set van twee stuks, zodat ze ook in de slaapkamer over een telefoon kon beschikken.
Oma was al weer een stuk geruster. We kuierden gearmd weer terug naar de auto. Flink buiten adem, maar opgelucht lachend ging ze weer in de auto zitten. Ik heb extra langzaam gereden om haar tijd te gunnen om bij te komen.
Weer thuis heb ik de beide toestellen van de bijgeleverde batterijen voorzien en op de laadstations gezet. Voor alle zekerheid heb ik nog even contact opgenomen met de storingsdienst van de scootmobiel. Mij werd door een vriendelijke telefoniste verteld, dat de monteur voor het middaguur langs zou komen. En aldus geschiedde. Oma is weer helemaal gerust gesteld. Morgen kunnen de nieuwe telefoons in gebruik worden genomen, want dan zijn beide geladen.