Vanmiddag ben ik alleen thuis. Eh... met Fenna en Tom dan. We zijn de enige drie die niet meer in Sinterklaas geloven. De rest is naar de haven hier in Dronten gegaan, om de bedrieger en zijn kornuiten binnen te halen. De ontvangstprocedure is net als veel andere ongewenste immigranten : ze worden met open armen ontvangen, beduvelen de boel en gaan er vervolgens weer vandoor. Pas op latere leeftijd komt men er achter dat die man helemaal niet bestaat! Ik wist het al toen ik hem de eerste de beste keer ontmoette. Dat was in het Irene gebouw in Leiderdorp.
Nee, dan maar Fenna. Ze komt ook uit een ander land, Friesland, en heeft bij ons asiel gekregen. Ze moest wel inburgeren, want afgezien van mezelf willen we niet nog een eigenwijs in huis. En ze moest verstaanbaar spreken. Dus dat Friese spraakgebrek (sommigen beweren : dialect) moest er ook aan geloven.
Met Tom is het niet veel anders. Hij komt uit Zeewolde. Een schaamteloos iemand had dat zomaar in zijn paspoort geschreven. Tom was wereldvreemd toen ie in Dronten arriveerde, maar ja, zoals gezegd hij komt uit Zeewolde. Geleidelijk aan hebben we hem kennis laten nemen van de hedendaagse moderne wereld. Tom eet nu dus brokjes van de Aldi. Maar misschien komt dat, omdat ie soms een vuiltje in z'n oog heeft. Over rood haar en elzenhout heb ik het maar niet. Kortom, Tom hebben we dus ook gered. Volgens mij hebben ze het hier prima naar de zin.
Fenna ligt bij de deur te wachten tot de gelovigen op hun schreden terugkeren. Tot die tijd zit ik met een kater op de bank.
.jpg)
