Studeren? Ik?

mijn belangrijkste diploma

Laatst vroeg Mike aan mij : "Pa waarom ga jij niet studeren?" Eerlijk gezegd heb ik dat wel eens overwogen. Gaan studeren als ik met pensioen zou zijn. Gewoon uit interesse.
Er was een periode waarin studenten zich beklaagden over de oudere collegae. Die verstoorden de colleges met hun gekeuvel. Ze begrepen niet altijd even snel de stof, vroegen geregeld met een hand bij het oor "kunt u dat even herhalen?", keken naar andere tv programma's, deden niet mee aan feestjes en werden niet dronken. Ze waren vaak snel klaar met hun studie. Kortom, oudere studenten waren ronduit lastposten.
Het is nu, in deze levensfase, voor mij erg lastig te gaan studeren. Ik heb een oor waarvan de ingang geblokkeerd is. (Andere) oor in, oor uit gaat dan weliswaar niet op, maar mijn korte termijn geheugen functioneert niet naar behoren. Vraag me niet waar al die informatie dan wel blijft. Dat is net zo'n vraag als : waar blijven sokken, die in de wasmachine verdwijnen.
Komt bij dat ik op kamers zou moeten. In zo'n studentenhuis zou men denken dat ik de conciërge was of zo. Met alle gevolgen van dien. Tel daarbij op dat ik geen alcohol drink en ook geen nachtbraker ben. En als ik aan iets begin, dan doe ik dat op een serieuze manier en maak ik het graag af.
Rest nog de vraag : "Wat zou ik gaan studeren??" Een studie over zaken die me interesseren, uiteraard. Motortechniek? Milieu? Hoe wordt men een rat? Nee, dat studeren wordt niets. Niets? Hé, misschien kan ik me daarin specialiseren! Alles te weten komen over niets. O nee, dat heet tegenwoordig 'reguliere opleiding'. Schijn je ook diploma's van te kunnen behalen kopen.