Niet veel alter gaat de telefoon. De afspraak voor het vervangen van de cv ketel, wat ook voor vandaag gepland staat, gaat niet door. "De monteur is door zijn rug gegaan", luidt de reden. Voor mij reden om op te merken : "Tja, dat risico loop je als je maandelijks zo'n enorm salaris in ontvangst moet nemen." Gelach van de planner aan de andere kant van de lijn.
Men is met drie man bezig en zoals gebruikelijk is het ook bij ons koffietijd. Op de vraag of ze trek hebben in een kopje koffie, wordt met een gretig 'ja!' gereageerd. Bij toeval hoor ik een van hen zeggen : "Ik hoor de Senseo al lopen!" waarmee de gretigheid extra wordt onderstreept.
De koffie wordt net zo heet opgeslurpt als ze is opgediend. Dat gebeurt buiten, want de overalls en schoenen zijn behoorlijk smerig van het graafwerk. "Willen de heren een koekje erbij?", vraag ik tamelijk overbodig. Een van hen pakt er twee. Hij kijkt me verontschuldigend aan en zegt : "Die is voor mijn collega, hoor." Ik ga er maar vanuit dat ze goed met elkaar overweg kunnen. Ik bedoel het zijn nog steeds drie dezelfde mannen, dus er is er niet een in een kuil met zand erover achtergelaten.
De gasmeter blijft gehandhaafd, alleen de leidingen tot aan de meter, inclusief het deel waar de meter op gemonteerd is, worden vervangen.
We zijn benieuwd naar het straatwerk. Op andere plaatsen is dat behoorlijk slordig gedaan. En dat willen we dus niet. Zal misschien wat extra koffie en koek gaan kosten, maar dat moet dan maar.