 |
| ha rooie! |
Als pup, nota bene op haar eerste verjaardag, is ze ontzettend geschrokken van een vuurwerkbom. Ik was met haar aan de wandel op oudjaarsdag in Lelystad Haven. Er werd vuurwerk afgestoken, maar dat deerde haar niet. We waren bijna thuis, toen in een steegje, tussen een paar huizenblokken, een paar jongens een vuurwerkbom tot ontploffing brachten. Het was maar goed dat ik de kleine Fenna aan de lijn had, anders was ze verdwenen. Sindsdien heeft ze schotangst. Maar nogal selectief. Een knal of klap moet een bepaald geluid produceren, wil ze ervan schrikken. Een maand geleden schrok ze van de knallen, bedoeld om vogels uit de boomgaard te verjagen. Ze rende gelukkig niet weg, maar kwam achter me zitten. Ik kon haar zodoende rustig aanlijnen en we zijn toen verder gelopen. Ze bleef lang bang en wilde eigenlijk terug naar huis.
 |
| even bijkomen |
Er is een ligfiets, zo'n sigaar op drie wielen, die een bepaald geluid produceert als ie over het fietspad voorbijkomt. De driewieler is blauw van kleur. Fenna hoort haar al voordat ik hem kan zien. Ze wordt gelijk erg bang. Zodra het apparaat in beeld is, wil ze er achteraan. Tenminste, zo lijkt het. Andere ligfietsen vindt ze geen enkel probleem, maar dat blauwe ding... Als ze niet aangelijnd zou zijn, zou ze subiet naar huis vluchten. Dat heeft ze al eens eerder gedaan. Ze is toen een drukke weg overgestoken. Dus ik houd haar vaak een de riem.
Vandaag klonken weer zware knallen hier in de buurt. Alsof er met carbid werd geschoten. Fenna stoof uit haar mand en kwam bij me zitten. Ik schenk geen aandacht aan haar en haal haar ook niet aan. Zelf ben ik op dat soort momenten gewoon rustig. Ik troost haar ook niet en optillen helemaal niet. Want daarmee bevestig ik alleen maar haar angst.
