In onze vorige woning in Lelystad Haven hebben we een paar keer vreemde dingen meegemaakt. Na het overlijden van mijn vader, was er 'iemand' in de kamer van de kleine Mike. Hij vluchtte naar onze slaapkamer. Sonja zag een man over de overloop lopen. Omdat Mike nog jong was, heeft ze daar verder maar niet over gesproken. Anders lag dat joch nu nog steeds tussen ons in. Ik moet er niet aan denken! Haha!
Zelf heb ik op zolder aan de Ringdijk een paar keer een raar gevoel gekregen. Ik zat daar nogal eens naar lp's te luisteren. Een paar keer leek het alsof er opeens een steenkoude wind blies. De andere keren voelde ik, dat er iets of iemand in de buurt was. Ik was daar naar mijn gevoel duidelijk niet alleen.
Het eerste wat op me dat soort momenten te binnenschiet, is iets zeggen. Net zoals onlangs met die vlinder. Toen ik het erg koud kreeg zei ik op rustige toon : "Ja hoor, zo is het wel genoeg geweest. Stop er maar mee." De andere keren vroeg ik of de muziek leuk was. Tja, het klinkt allemaal wat onwezenlijk of misschien zelfs stom. Maar ja, zo ga ik daar mee om. In gedachte praat ik vaak met mijn broers en ouders. Ik denk ook vaak aan hen. Ik begon ermee, omdat Ruud mij dat heel nadrukkelijk had gevraagd : "Zal je me niet vergeten?" Het klonk toen bezorgd, zelfs wat angstig. Was hij soms bang vergeten te worden? Of zouden onze gedachten aan hem hem doen laten voortleven?