Als ik iets wil doen, dan word ik gedwongen eerst iets anders te doen. Zoals me ergens registreren of eerst een reclameblok aankijken / -horen. In bepaalde gevallen moet ik zelfs voor nieuwsitems eerst betalen. Gelukkig zijn er nog media die mij zelf mijn gang laten gaan en me gewoon iets laten lezen of beluisteren zonder reclames of registraties. Maar voor hoe lang nog?
Nog even en ik mag niet meer over mijn eigen leven beslissen. Dan moet ik van Tafeltje dek je eten, met de regiotaxi rijden, wekelijks bingo spelen met een quasi vrolijk gezicht, vooral gezond blijven (ziek zijn kost klauwen met geld) en de Belastingdienst van mijn lijf zien te houden om onterechte naheffingen te voorkomen. Vrijheid in alsmaar groter wordende gebondenheid. Ik zie de verschijnselen nu al om me heen.
Er zijn momenten waarop ouderen vrij zijn en zelf mogen beslissen. Tenminste, zo ziet de omgeving dat dan. Zelf noem ik die momenten : eenzaamheid. Ben ik soms depri of pessimistisch? Nee, ik vind van niet. Ik trek de lijn door zoals die tot op heden loopt.