Zelf ben ik twee keer het slachtoffer geworden van stille reorganisaties. Omdat zij stiekem plaatsvonden, moest men overtollig personeel dumpen zonder ruchtbaarheid te geven aan de werkelijke reden. En dat deed men dan op eerder genoemde, grove manier. De aanpak is eenvoudig : aansturen op een verstoorde relatie tussen de betreffende medewerkers en de leiding van het bedrijf.
Er is op dat moment een aantal dingen gaande. Op de eerste plaats is het management achterbaks bezig door stiekem te reorganiseren. Op zich al gênant. Je zult maar zo'n vader hebben.
mooi zwart gemaakt |
De andere keer zou ik niet goed functioneren. Dat laatste was vooral opvallend, omdat ik twee maanden eerder een heel goede beoordeling had gekregen en ik voor mijn ontslag ook nog drie weken met zomervakantie was.
Ik heb ze beide keren voor de rechter gesleept. En met succes dankzij de (gratis) advocaat van de vakbond waar ik lid van was.
Je begrijpt dat het niet zo moeilijk is om mensen, in dit geval mij, te beschadigen en met modder te gaan gooien. Het gaf me wel een nog beter beeld van de personen, waarmee ik tot dan ogenschijnlijk goed samengewerkt heb. Er was er een bij, die jaren later graag mij als vriend wilde hebben op LinkedIn, een sociaal medium voor zakelijke relaties. Hij had gezien dat ik bij een paar multinationals had gewerkt en wilde daarvan profiteren! Zonder excuses of zo voor zijn eerdere misdragingen ten opzichte van mij. Inderdaad, ook hij kende geen scrupules.
Het schijnt erg moeilijk te zijn om iemand op een menselijke manier te laten afvloeien. Zo'n iemand onbeschadigd en met een positieve herinnering aan het bedrijf aan een andere baan te helpen, is en blijft onmogelijk. Men heeft er meer plezier in om medewerkers de grond in te trappen.
Het zegt mij veel over het intelligentie niveau en de mate van spiritualiteit van betrokken leidinggevenden.