Terugkijkend op mijn werkzaam leventje, rijst bij mij de vraag : "Wat ben ik er nou wijzer van geworden?" Oké, ik heb levenservaring opgedaan en zo links en rechts wat mensen geholpen. En niet te vergeten mijn gezin op weg geholpen. En mezelf wat vergeten. Ik heb me niet serieus genoeg bezig gehouden met mijn oude dag. Maar ja, ik kon toen ook niet voorzien dat ik er zo bekaaid af zou komen. Had ik misschien minder moeten weggeven en meer aan mezelf of onszelf moeten denken? Misschien wel, maar dat was en is niet naar mijn aard. Ik vind het niet erg om mezelf wat weg te cijferen. Zelfs niet als men daar misbruik van maakte. Als men dat nou zo nodig wil, toe maar. Op dat punt ben ik vaak onverschillig geweest. Ik liet anderen voorgaan in dat soort kwesties. Kwesties waar ik niet zo mee bezig was. Zoals persoonlijk gewin, voordeel halen uit, ge- of misbruik maken van enz. Zelfs toen een collega de eerste prijs won met een schitterend idee dat hij van mij had gepikt, deed het me niet zoveel. Ik vond hem op dat moment zielig. Het is omdat andere collega's zich daar druk over maakten, anders was de ideeëndief wat mij betreft gewoon met die prijs ervandoor gegaan. Ik had hem gefeliciteerd en hem recht in de ogen gekeken.
Ik merk nu dat ik in een heel andere wereld beland ben. Een wereld die me doet denken aan die van de melaatsen uit de bijbel. We zijn dan niet melaats, maar hebben last van het ouder zijn. Ouder dan de rest. Vooral de werkende rest. We worden genegeerd, kaal geplukt, slecht verzorgd en uitgemaakt voor profiteurs. Het lijkt verdacht veel op die ouderwetse PvdA mentaliteit : gebaseerd op afgunst.
Overigens, waar is die partij eigenlijk? Ze zijn aan het regeren maar sociaal wordt het des te armer.
