Fenna's neus

Snuf, snuf...

Als ik haar uitlaat loopt ze constant te snuffelen. Ze had wat dat betreft beter kortere voorpoten mogen hebben. Vaak markeert ze plekken alsof ze een reu is in plaats van een teef. Maar ja, het is wel een Friese teef.
Ondanks de wind ruikt ze toch vaak of een bekend iemand in de buurt is of is geweest. Daar wordt ze wat wild van, in de geest van : Joepie!!
Ik ben allang blij dat ik geen geuren van bekenden ruik. Want sommige mensen.... sorry ik dwaal af.
Vanmiddag was ik met Fenna aan het fietsen. Ik bedoel : ik op de fiets en Fenna los. Het is bij haar hollen of stilstaan. Net een kind. Als ze moe is meldt ze zich door in mijn broekspijp te happen. Tussendoor hoor ik geen gezeur van : "Is het nog ver?" of "Zijn we er al?" of ander gejank. Dat scheelt.
Halverwege de rit zag ik op zo'n 300 meter afstand een zwarte kat de weg oversteken. Een gelukkie dat ik hem zag en Fenna niet. Anders was ze er vandoor gegaan. Maar toen we die plek voorbij gingen, draaide Fenna zich opeens om. Ze had de geur van de zwarte dakhaas opgepikt en sprong opeens over een sloot! Ik kon roepen en fluiten wat ik wilde, maar Fenna bleef uit beeld. Dus ging ik maar in de berm staan wachten. Ze is zo'n tien minuten weggeweest. Toen stond ze opeens weer op de weg, zij het een paar honderd meter verderop. Toen ze mij zag, kwam de razende Friezin enthousiast naar me toe. Alsof ze succes had geboekt. Ik zag niets bijzonders aan haar. Geen kattenharen in de bek en ook geen krassen op de snuit. Ze zat wal behoorlijk onder de modder. Op de terugweg heeft ze geen bijzonderheden geroken. Heeft die zwarte kat me toch mooi geluk gebracht.