zaterdag 29 november 2014

Help, een beoordelingsgesprek!

Terugkijkend op mijn loopbaan heb ik een behoorlijk aantal beoordelings- en functioneringsgesprekken achter de rug. Vaak liepen ze inhoudelijk door elkaar. Een beoordelingsgesprek is een eenzijdige kijk van de leidinggevende op mij als werknemer. Een functioneringsgesprek is meer iets waar eht over samenwerken gaat. Als werknemer heb ik dan wel inbreng. En eerlijk gezegd, het was nooit lachen geblazen. Zelfs na 35 jaar mijn werk doen, was er nog altijd -n.b. een vaak jonger- iemand die mij vertelde waar het beter kon. Hahaha!
Ik heb geen enkel gesprek meegemaakt, waar sprake was van enig objectiviteit of een sfeer die aangaf dat we samen iets bespraken om samen iets te bereiken.
Het begon al met de setting van zo'n gesprek. In het hol van de leeuw (de baas dus). Die locatie moest mij psychologisch ondermijnen voor aanvang van de op voorhand al verloren uitwedstrijd. Maar daar bleef het niet bij. Ik moest telkens tegenover mijn beoordelaar gaan zitten. Het was een soort rechtszitting, waarin de beklaagde, ik dus, niet achter een hekje maar in een gewone stoel zat. Mijn rechter zat in een iets comfortabeler geval en probeerde met zijn quasi interessante geleuter mij als nog te boeien / de boeien om te doen.
Over de inhoud van de gesprekspunten viel nauwelijks te discussiëren, want zijn mening was wet. Zelfs in gevallen waarin hij zelf in gebreke was gebleven en ik zodoende niet goed kon presteren. De lat werd elk jaar hoger gelegd. Met gevolg dat vermelde doelstellingen vaak niet realistisch waren. Maar het was wel de manier om iemand als ik af te branden en eventueel de wacht aan te zeggen. Twee maal ben ik vlak na nota bene een goede beoordeling ontslagen. Ik hield het er maar op, dat ik veel te goed was voor het bedrijf.
Een keer heb ik mijn leidinggevende een aangetekende brief gestuurd, om aan te geven dat ik het met zijn beoordeling oneens was. Die brief is echter nooit in mijn dossier bij Personeelszaken terecht gekomen. Dat maakte niet echt veel uit, want thuis had ik mijn eigen dossier en dagboeken met o.a. kopieën van belangrijke memo's. Ik heb een aantal keren de tekst onder zo'n formulier 'voor akkoord' doorgestreept en er 'gezien' van gemaakt. En toen pas ondertekend. Ik heb daar nooit iets van gehoord.
Werken doe je samen. Dat geldt ook voor het beoordelen ervan. Dus gezellig naast elkaar, je als leidinggevende medeverantwoordelijk voelen (faciliteren!) voor de prestaties van de medewerker, op een neutrale locatie en met een positieve instelling. Een gesprek vanuit een spirituele benadering. We zijn mensen! Een medewerker moet na het gesprek niet alleen achter de definitieve uitkomsten staan, maar ook opnieuw / nog meer gemotiveerd zijn. Net als zijn gesprekspartner. Het kan van beide kanten immers altijd beter. Vanuit deze optiek heb ik getracht mijn leidinggevenden wat bij te sturen. In veel gevallen tevergeefs.