 |
| Orthodoxe kerk in Nadlac (Roemenië) |
Aan de andere kant is geloof opeens niet van belang. Toen een werkgever van mij besloot ook op de zondagen open te zijn voor het publiek, werd geen van de werknemers vooraf iets gevraagd. Onder hen bevonden zich ook gelovigen, die de zondag nog als een echte rustdag doorbrachten. "Daar moesten ze maar van afstappen en 's avonds maar de zondagsdienst bijwonen", vond de (atheïstische) directie. Hoe dan ook, ook zij moesten op de zondag werken.
Een soortgelijk verschijnsel zag ik toen het homohuwelijk werd geaccepteerd. Trouwambtenaren die omwille van hun geloof weigerden zo'n huwelijk te voltrekken, werden ontslagen. Zelfs al werkten ze al decennia als trouwambtenaar. Andersom worden (streng) gelovigen geweerd uit zo'n functie, wat volgens mij discriminatie is.
Ons land doet voorkomen alsof het belijden van het eigen geloof gewaarborgd is, maar dat is slechts tot op zekere hoogte het geval. Een schijnvrijheid. In veel gevallen worden mensen vanwege hun geloof respectloos behandeld en zelfs gediscrimineerd. Gelukkig grijpen christenen niet direct naar de wapens, zoals andere gelovigen dat zouden doen. Dan mag je kiezen : verkracht en/of afgeslacht worden, of je bekeren tot hun geloof van liefde en vrede.