Over geldkwesties

wel of geen geld?

Van huis uit heb ik geleerd met geld om te gaan. Toch viel het niet mee om de juiste balans te vinden tussen inkomsten en uitgaven. Terugkijkend heeft dat veel te maken gehad met het feit dat ik als kind en tiener nauwelijks geld had. We kregen zakgeld, dat wel. Toen ik 15 jaar was ging ik bollenpellen. Een blauwe maandag heb ik met een krant gelopen. Daar vond ik niets aan. Dus bleven mijn inkomsten beperkt tot het zakgeld en vakantiewerk. Ik weet wel dat ik muziek kocht en kleding. De bromfiets lustte ook een slokje, net als de verzekering van dat ding. En dan kwam er altijd wel weer iets bij. Van een nieuwe bougie tot zelfs een grotere carburateur.
Mijn pa heeft mij een paar keer gesproken over geldkwesties. Hij vroeg mij wat ik ervan vond, dat mijn jongste zusje 'dure' cadeaus kreeg. Ik vond dat geen enkel probleem. Ze was nog als laatste thuis en het inkomen van mijn ouders was aanzienlijk verbeterd. Anderen hadden er wel moeite mee. Maar ja die hadden altijd al moeite met geld. Omgaan met geld.
Ik heb zodoende ook veel geld en spullen van mijn ouders naar andere, werkende familieleden zien gaan, die het op dat moment nodig hadden. Nou ja, nodig; ik vond dat ze een gat in hun hand hadden of verkeerde prioriteiten stelden. Om die reden vond ik dat extra geld en spul voor hen niet fair. Ongelijke behandeling dus. Eigenlijk gebeurde in ons gezin hetzelfde wat nu met corrupte EU landen aan de gang is : wie niet met geld kan omgaan, krijgt meer.
Aan de andere kant interesseerde geld mij niets. Toen ik in militaire dienst ging, steeg mijn inkomen van 25 gulden netto per maand (zakgeld), opeens naar 165 gulden. Van dat enorme bedrag legde ik steevast 100 gulden opzij voor mijn eerste motorfiets. Van de rest leende ik ook nog geld uit. Na ons huwelijk stonden wij op eigen benen en namen liever een extra baantje, dan dat we onze ouders om geld zouden vragen. Maar ja, niet iedereen is zo.
Ik ken volwassen, werkende mensen die nog steeds geld lenen bij hun ouders. Op zich al erg genoeg, vind ik. Maar er zijn erbij, die het woord lenen weliswaar gebruiken, maar het geleende geld nooit terug betalen. Misschien is het ook een soort geloof : je ouders kaalplukken en bedonderen. Maar ja, daar zijn die ouders ook zelf bij.