In de supermarkt hoorde ik een wat bekakt pratende vrouw in een bontjasje praten over de vrije opvoeding van haar zoontje. Afgaande op datgene wat ik opving, staat een vrije opvoeding haaks op een autoritaire die ik genoten / ondergaan heb. Terwijl ik dit zo schrijf zie ik spontaan gezichten verschijnen van vrij opgevoede mensen, die ik ooit ontmoet heb. Mensen met veel nare en egoïstische trekjes. De vrije opvoeding waarvan ik e.e.a. bij de kassa hoorde kwam bij mij over als zijnde een mix van toegeeflijkheid, verwaarlozing en doorgeschoten democratie. Kortom, de stijl van gemakzuchtige, onverantwoordelijke ouders. Wel kinderen, maar geen zin in opvoeden. Misschien weer kort door de bocht van mij, maar zo zie ik dat. Ik ga daar geen ellenlang bericht aan besteden.
Haar verhaal bevestigde wel mijn eigen ervaringen met vrij opgevoede volwassenen. Brrr!
Het gevolg van zo'n opvoeding is een kind dat altijd zijn zin heeft gekregen en wil krijgen, het altijd beter weet en egoïstisch en egocentrisch is. Vaak is ook te weinig aandacht besteed aan normen en waarden, met gevolg een vrij laag besef van fatsoen en verantwoordelijkheid. Ze leiden een grenzeloos solistisch, vaak een relatief eenzaam bestaan. Ze worden genegeerd door anderen vanwege hun afwijkend en vooral naar gedrag.
Ik heb het idee, dat die kinderen in wezen zichzelf hebben opgevoed. Met hun nog beperkt ontwikkelde hersenmassa en de afwezigheid van gezond denkende en handelende gidsen weet je waartoe kinderlijke keuzes kunnen leiden.