Amerika is eindelijk over de Koude Oorlog drempel gestapt en heeft Cuba voorzichtig de hand gereikt. Wij verbleven begin jaren 60 op Curaçao toen de onmin tussen Cuba en Amerika hoog opliep vanwege de plaatsing van Russische raketten. Dat was een spannende periode, omdat velen een atoomoorlog verwachtten. Gelukkig bleef de rookwolk beperkt tot die van de beroemde Havana sigaar. Eerlijk gezegd had ik deze historische stap al veel eerder van een Democratische president verwacht. Natuurlijk probeerde Obama voor zijn bezoek de regie naar zich toe te trekken, door eisen te stellen. Cuba reageert subtiel op de grootdoenerij : de familie Obama werd door een minister welkom geheten. Maakt niet zoveel uit, want de nieuwe relatie verkeert in een pril stadium en zal zeker nog veel hindernissen gaan kennen.
Veel critici van het Cubaanse regime grijpen het bezoek aan om vooral te demonstreren voor betere mensenrechten. Zowel voor de Cubanen als de gevangenen in Guantanamo Bay? Het zal voor mij van nogal wat lef sprake zijn, indien Obama over mensenrechten zou beginnen, terwijl hij nota bene op Cuba een soort concentratiekamp runt of gerund heeft. Daar werden mensen zonder in staat van beschuldiging gesteld te zijn, achter de tralies gezet en gemarteld. Hoe dan ook ik ben blij met de ontwikkeling van de relatie tussen beide landen.
Ons land heeft ook in deze kwestie decennia lang als een suffe ezel achter Amerika aangesloft. Een regionale samenwerking in het Caribisch gebied ware beter geweest. Wat mij betreft is het huidige Oekraïne vele malen erger dan Cuba ooit geweest is. Hopelijk zal de liefde tussen Cuba eb de USA weer opbloeien. Viva Cuba!