geen nieuws. Ik doel op de snelheidsovertreding die ik in de maand juli tijdens onze vakantie in Duitsland gemaakt heb. Jammer genoeg heb ik daar tot op heden niets van gehoord. Ik had graag die foto willen zien, met de verschrikte kop van mij
Er was wel goed nieuws uit het oosten van Dronten. Afgelopen donderdag was de politie hier ook bekeuringen aan het uitdelen. Goed nieuws vooral, omdat in dit geval trekkers al dan niet met aanhanger gecontroleerd werden. Volgens mij kwam er geen zonder bekeuring vanaf. Het is oogsttijd en de trekkers rijden af en aan. Het was schemerig en ik heb geen trekker gezien, waarvan de verlichting in orde was. Niet een! Er was er een waarvan alleen de achterverlichting het deed. O ja, en dan de overbekende schijnwerper die naar achteren schijnt. Geen van hen had de torenhoge lading met een net afgedekt. De geoogste gewassen rolden gewoon over straat. Het was weliswaar een B weg, maar toch. Een goede zaak dat de politie eens optreedt tegen het trekkervolk. Overigens kan ik ook wel genieten van die werkpaarden, hoor. Zoals tijdens shows en demonstraties.
Vandaag 31 oktober, is het Hervormingsdag. Het staat niet meer aangegeven op onze kalenders. Een gevolg van maatschappelijke veranderingen. De dag herinnert mij eraan dat bijna 500 jaar geleden (huh?) Maarten Luther zijn 95 stellingen (ik had er voor het mooie nog 5 bij verzonnen) tegen de RK kerk publiceerde. De stellingen waren vooral gericht tegen het fenomeen aflaat. Men kon/moest die briefjes kopen om van zonden verlost te worden. O.a. van die business is de RK kerk schatrijk geworden. Als kind op de lagere school vond ik die actie een regelrecht heldendaad! Ik had toen al helemaal niets met het RK geloof. Als kinderen spraken mijn buurjongetje Fransje en ik geregeld over ons geloof. Beiden konden we vanuit ons huis zowel de RK als de Gereformeerde kerk zien. Fransje was RK en ik Hervormd. De gesprekjes ontaardden vaak in gekibbel. Zo klein als we waren. Voor de rest konden we goed met elkaar overweg, behalve wanneer Franse zijn vinger onder mijn neus hield. Die had ie dan net eerder in zijn kont geduwd.
Als kind leerde ik dat wij als Hervormden geen beelden mochten vereren. Op dat punt ging de RK kerk dus in mijn beleving ook al flink in de fout. Van meet af aan kon ik met Fransjes uitleg over zondigen en vergeven niet uit de voeten : alles mocht, zolang je maar elke week naar de biecht ging. Daarna was alles weer vergeven en vergeten. Ik kan me niet herinneren dat in het algemeen afgegeven werd op het RK of andere geloven. Het waren meer de verhalen van mijn vriendjes en latere, nare ervaringen met RK mensen, die tot een bepaalde beeldvorming bij mij hebben bijgedragen. Om die reden was ik ook blij dat we niet Gereformeerd waren. Dus mocht ik tv kijken en op de zondagen wel fietsen en wandelen zo ver als ik mocht. En we hadden geen orgel thuis.
RK kerk in Zoeterwoude
Tot op de dag van vandaag heb ik weinig op met de RK kerk, om niet te spreken van een aversie. Een gevolg van de houding van die kerk in de wereld van aids, homoseksualiteit, geboortebeperking en kindermisbruik. Maar ja, RK belevers mogen het van mij wel geloven. Omdat het immers heel anders is dan zeker weten. Niet dat ik het zeker weet, maar in de RK kerk geloof ik zeker niet.
Voor veel vechtsporten geldt de erecode, dat de vaardigheden alleen in sportverband mogen worden toegepast. Daarbuiten wordt zo'n sporter geacht zelfdiscipline te tonen en alleen uit lijfsbehoud (na drie mondelinge waarschuwingen) als (kick)bokser, karateka enz. te reageren. Ik vind het opvallend dat K1 vechter Badr Hari niet geschorst is door de bond voor zijn misdragingen, zowel binnen als buiten de ring. De houding typeert deze vechtsport.
Misschien valt er voor Badr Hari nog iets te leren van deze Duitse uitsmijter, een voormalig wk kickbokser :
De vestiging van ABN AMRO hier in Dronten is niet meer. Hij staat te koop. Afgelopen weken is het pand ontdaan van de inboedel en het extern aangebrachte logo. Eerder ontving ik een schriftelijke aankondiging van het opheffen van de vestiging. Het was een gewone brief, geen rouwkaart. Er is nu alleen nog een flappentap helemaal links op de foto. Achter een struik. De toename van de digitale werkwijze is de oorzaak, aldus de bank. Sinds de invoering van de geldautomaat (midden jaren 70 door de Gemeente Giro in Amsterdam en later midden jaren 80 door een Rabobank) zijn de banken steeds meer handelingen gaan digitaliseren en verschuiven naar de klant. De bank gaat naar de beurs. Daarom moet de boel even ontdaan worden van alles wat niet bijdraagt aan de doelstelling. En daar komt de klant niet in voor. Tenzij ie toevallig Euro heet.
Elkaar recht in de ogen kijken is er nu helemaal niet meer bij. Dat is nog fijner voor de bank.
En ach, wat moet ik met zo'n suf kantoor, waar mensen in nette pakkies mij niet eens goed kunnen helpen, omdat ze hun eigen producten en werkwijze niet eens kennen? Zo ben ik eerst een tijd bezig geweest om mijn rekening en later om het adres gewijzigd te krijgen. Ik dacht eerst dat het verdwijnen van de vestiging vooral voor ouderen vervelend zou zijn. Geen computer en geen bank. Maar toen realiseerde ik me dat ouderen tegenwoordig ook nauwelijks geld hebben. Daar heeft zowel de overheid (bezuinigingen) als de bank (woekerpolissen, te hoge rentes enz.) in eerder stadium al voor gezorgd.
De gemeente Dronten heeft te kennen gegeven dat ze extra vluchtelingen migranten wil opvangen. De trekkende meute is inmiddels qua samenstelling geanalyseerd. De eerdere geruchten kloppen dus : 80% gelukszoekers en 20% echte vluchtelingen. Van die 20% vluchtelingen is 70% alleen op pad (jongemannen, hadden ook kunnen vechten in en voor eigen land), de rest zijn gezinnen. Een klein deel uit Syrië, de rest uit andere landen. Er is hier een AZC in de buurt, dus we weten niet beter. Ze zijn wat mij betreft welkom, zolang ze zich aan onze regels conformeren. Ze hoeven van mij niet op klompen en/of met molentjes te lopen. De gemeente Dronten weet nog niet precies waar ze gehuisvest zullen worden, maar ze is in gesprek met eigenaren van diverse locaties. Misschien wordt dat oude tuincentrum eens eindelijk weer in gebruik genomen. Wie weet. Het is wel jammer dat de gemeente niet vooraf de inwoners raadpleegt en/of informeert. Men doet maar hè? Dat we een nep-regering hebben is al decennia bekend. Dat gaat ook op lokaal niveau op. Zieltjes winnen voor de verkiezingen en vervolgens lak hebben aan de achterban. Mensen informeren als zaken al besloten zijn, is de nieuwe versie van inspraak. Zo zit de politiek nu eenmaal in elkaar. In geval met de migranten is het helemaal duidelijk. Dat probleem stond in geen enkel verkiezingsprogramma, dus ik verwacht even een terugkoppeling. Nee dus. We worden gewoon genegeerd, met als gevolg boze reacties. Eigen schuld.
*Zo'n 40% van de werknemers vindt de werkplek vies. De werkplek is iets waar ze nota bene zelf een bende van maken en zich vervolgens gaan beklagen. Het doet me denken aan de tijd dat ik zwerfvuil opruimde. Voor bepaalde woningen was het bar en boos. Maar ik heb die bewoners nooit zelf bezig gezien. Dagelijks banjerden ze klagend door het zwerfvuil.
*De Palestijnen hebben kinderen op de Joden afgestuurd. Schijnt een Arabisch trekje te zijn : je kind het vuile werk laten doen. Met messen en stenen, stenigen is nog altijd erg leuk in die regio, probeert men anderen te doden. De lafaards gaan er vanuit dat op hen niet geschoten zal worden. Maar ja, het gaat over lijfsbehoud en het is daar oorlog. Ik begrijp dat gezeur over dode tieners niet zo. Gezien de situatie is het vreemd dat hun leider, Abbas, met zoveel egards hier wordt ontvangen. Oké, Hitler had ook zo z'n bewonderaars. De Daila Lama werd overigens heel anders ontvangen. De man werd door Rutte genegeerd. Maar ja, die Oosterse man gaat voor vrede.
*De EU gaat zich niet bemoeien met de democratie en dus de persvrijheid in het Turkije van Erdogan. Nee, natuurlijk niet. Want Turkije is heel anders dan Hongarije. In Turkije heerst de dictatuur met hulp van de EU en de VS. Wat mij betreft mag dat land nooit lid worden van de EU.
* Staatssecretaris Mansveld is eindelijk weg. Al dat gemanipuleer met ons OV liep de spuigaten uit. Er werd in opdracht van haar gelogen en gezwegen. Maar ja, ze is van de PvdA. Helaas krijgen we er weer een vrouw voor terug. Een politiek dier, zo zegt men. Dus het OV blijft een martelgang. Mouwen opstropen een aan de slag, dat moet gebeuren en geen politieke spelletjes.
* Werd Hongarije eerst verguisd vanwege het sluiten van de grenzen en neerzetten van hekken, goed voorbeeld doet nu volgen. Het ene na het andere land gaat de grenzen beheersbaar maken. Ook Duitsland zelf. Het gastland oppert nu Afghanen de toegang te weigeren. De eerste schifting vindt al plaats. Nu Mutti Merkel nog wegsturen.
Soms wil ik haar even bellen. Net als toen. Even haar stem horen en vragen hoe het met haar gaat. Of ze afgelopen week iets lekkers heeft gekookt en wie er op bezoek is geweest.
"Dag mam. Nog nieuws te melden? Is het echt zo mooi daar? O, dus toch! Ja, hier gaat het goed. Ook met de jongens, schoondochters en de kleinkinderen. U heeft ze al gezien, de kleintjes? Ja, ze worden al erg groot. We vliegen door de tijd, mam. Nee, ik ben sindsdien niet meer naar de kerk gegaan. Ik deed het eigenlijk alleen voor u. Ik wist hoe belangrijk u dat vond. En ik hou toch van u? Wie hoor ik op de achtergrond? O, leuk. Ze zijn dus bij u. Dat is fijn om te weten. Dan bent u niet alleen. 't Is goed zo; al missen we jullie wel erg, mam. Tot volgende keer dan maar. Ja, doe ik. Ook groetjes, liefs en kusjes van hier, dag mam!
Het is weer genieten geblazen. De bladeren kleuren rood,geel en bruin en bedekken de grond met een gekleurde deken. Fenna reageert daarop als een kind op een ballenbak. Na een windvlaag lijkt het alsof een kleurige bladerbui voorbijtrekt. Ik vind het een mooi seizoen, de herfst. Dat geldt niet voor iedereen. Er zijn er die zich geel en groen ergeren, soms rood aanlopen (tijdens het vegen van al dat afgevallen blad) en/of hun door de zon bruin gebakken toet willen beschermen om te voorkomen dat men verbleekt bij het zien van al die prachtige kleuren. De herfst als voorbode van de winter.
Het is een goede zaak om ons zo lang en uitgebreid te bezinnen over het aanschaffen van een camper. We doen telkens nieuwe ideeën op, die ons eisen en wensenlijstje beïnvloeden. In nogal wat gevallen las en hoorde ik over gestrande campers ergens ver weg in het buitenland. Ze worden relatief goedkoop aangeboden, maar voor vervoer of reparatie ter plekke moet je zelf zorgen. In alle gevallen betreft het dieselmotoren die in de soep gedraaid waren. Natuurlijk vroeg ik me af wat de oorzaak zou kunnen zijn geweest. Na wat dieper graafwerk kwam ik uit de antwoorden tot de conclusie dat menige motor blijkbaar niet berekend was op het voorttrekken van zoveel gewicht. De blokken liepen continu op hun tenen.
mooie maat
Mijn conclusie was in eerste instantie : een sterkere motor. Nu, enkel maanden later, wil het geval dat Ben de Bedrijfsautoshow in de Rai heeft bezocht. Ook hij is geïnteresseerd in busjes, maar dan voor bedrijfsdoeleinden. Ik vertelde hem dat ik overwoog een Iveco bus om te (laten) bouwen tot camper. Waarom Iveco? Omdat die motoren indruk maakten op mij. Ik heb gedurende een bepaalde periode geregeld in zo'n bus gereden. Soeplesse, kracht, betrouwbaarheid en zuinigheid vielen mij op. Ik heb ook ervaring met Toyota en VW bussen, Vito's en Ducato's. Maar die Iveco was toch anders. Robuuster, sterker en sneller.
Ben bleek op de Rai met een vertegenwoordiger van Iveco te hebben gesproken. Die vertelde hem wat het essentiële verschil is tussen Iveco en de rest. De bussen van Iveco's zijn de kleinste vrachtwagens. De overige fabrikanten maken (meestal) bussen. Toen ik dat hoorde dacht ik : "Ja, dat is het! Achter die Iveco's schuilt het concept van een vrachtwagen."
Ik ben nu definitief om : een Iveco. Een bus weliswaar, maar wel een die net op een gewone parkeerplaats past. Een gebruikte Iveco die we deels laten ombouwen tot camper. De rest doen we zelf. Dat is nu de tussenstand.
Toen ik gisteravond op de fiets reed en even moest remmen, hoorde ik een vreemd geluid schuin onder mijn kont vandaan komen. Niet alleen vreemd, maar ook verontrustend. Nee, het was geen natte wind of zo. Het was overduidelijk het geluid van metaal op metaal. Oeps! Ik besloot de achterrem maar niet meer te gebruiken. Thuis, in het schuurtje heb ik even een blik geworpen op de achterrem. En ja hoor, het blokje was zo goed als versleten. Tijd voor nieuwe. Ook voor de voorrem, want die waren ook al erg dunnetjes.
nog even afstellen
Vanmorgen ben ik op dezelfde fiets even naar het dorp gereden. De versleten remblok heb ik ontzien om beschadiging van de velg te voorkomen. Het was markt en dan staat de mobiele fietsenmaker er ook. Daar heb ik vier nieuwe blokjes gekocht.
Weer thuis ben ik in gezelschap van Fenna gelijk maar de oude gaan vervangen. Een eenvoudig klusje, waarbij je wel op de juiste plaatsing van de ringetjes moet letten. De remkabel moest even gelost en na montage van de nieuwe blokjes weer vastgezet worden. Daarna moest het geheel even afgesteld worden met de stelschroefjes, zodat ze beide in ruststand even ver van de velg af staan.
Volgens de statistieken is het aantal diefstallen van motorfietsen lichtelijk gedaald. Gemiddeld verdwijnen zo'n 2.000 motorfietsen per jaar. Dat is nogal wat. Veel diefstal vindt plaats op bestelling. Maar er wordt ook veel gestolen om de motor vervolgens te strippen. De onderdelen worden dan verkocht. Vooral Japanse motorfietsen zijn erg gewild bij het dievengilde. Neemt niet weg dat een merk als KTM ook hoog genoteerd staat als onrechtmatig toegeëigend hebbeding.
Ik herinner me nog een situatie waarin de politie in een zomerhuisje een groot aantal gestolen Ducati's aantrof. Crossmotoren en Vespa scooters zijn ook erg in trek.
Ik kan me niet aan de indruk onttrekken, dat veel spul subiet richting het buitenland gaat. Het komt sporadisch voor dat een gestolen motor weer teruggevonden wordt. Ze worden ook gebruikt bij liquidaties. Een motoragent liet dat zien, toen hij een Roemeense automobilist vanaf zijn motor beschoot.
Zelf vind ik het niet verstandig een motorfiets buiten op straat of in de tuin te laten slapen. Maar ja, vaak kan het niet anders. Als de boef eenmaal zijn zinnen gezet heeft op je motor, ben je hem op een nare dag gewoon kwijt. Ik heb verhalen over diefstal gelezen, die er niet om liegen. Een Harley over een geparkeerde auto tillen hoort daar ook bij. Al snap ik niet dat iemand een Harley steelt. Tenzij je te veel geld en voor status gaat en niet zozeer voor motorrijden.
Soms weet men een diefstal te voorkomen. Soms. Video tip : Hierna wel ook even de politie bellen.
Rutte jammert dat de oost Europese landen weinig doen tegen vluchtelingen. Logisch, want die landen hebben in de gaten dat je gewoon de deur dicht moet doen. De overige EU landen hebben 17 actiepunten nodig. Over efficiëntie en effectiviteit gesproken.
De EU wil dat de vluchtelingen eerlijk verdeeld worden over de lidstaten. Dat is erg vervelend voor de meeste vluchtelingen. Ze belopen de kans ergens anders gehuisvest te worden dan in Duitsland of Nederland of een ander land waar men heen wilde. Na de grote volksverhuizing moeten ze dus wéér verhuizen. Naar het land waar ze zich feitelijk wilden vestigen. Maar gelukkig kent de EU de regel, dat inwoners van de EU zich vrijelijk binnen de EU mogen bewegen en vestigen.... Huh?
En dus krijgt Duitsland straks alsnog veel meer vluchtelingen dan in Brussel is afgesproken. Er komt dus nog een volksverhuizing. Na de verdeling. Maar dat zal Merkel niet erg vinden. Ze zei afgelopen zomer toch dat Duitsland de Islam omarmt? Na haar uitspraak kwam de vluchtelingenstroom richting haar land flink opgang. Toen ze die meute aan zag komen, ging ze naar Brussel. Maar of dat zal helpen? Nee dus.
Volgens de Wereldgezondheidsorganisatie is het eten van bepaald vlees slecht voor de gezondheid. Volgens dr. Who bevatten worst en rood vlees kankerverwekkende stoffen. Het geldt voor al het rood vlees, behalve dat van gevogelte. Daar krijg je volgens mij alleen de vogelgriep en/of kippenvel van.
Wij en onze ouders en voorouders hebben jarenlang worst en rood vlees gegeten. En wij doen het ook nog steeds. Ook na dit krantenbericht van dr. Who. Ik herinner me nog een krantenbericht dat vertelde dat het eten van yoghurt kanker verwekkend was. Men had een paar ratten een paar jaar met yoghurt ingeënt. Ze kregen alle kanker. Vlak voordat ze aan de vele steekwonden en gebrek aan andere voedingsstoffen stierven. Dat laatste lees ik tussen de regels door. Zo lees ik trouwens menig bericht. Ik lees ze ook vaak vanuit een achterliggende gedachte : "Is er weer iemand afgestudeerd?" of, zoals in dit geval : "Moeten we allemaal vegetarisch gaan eten?"
Van de mensen die ik ken en die aan kanker zijn overleden, dronken de meesten bier en rookten. 't Is maar net naar welke criteria je kijkt.
Oké, ik ga dus ook richting de 70. En zoals in het algemeen het geval is, voel ik me wat jonger. Maar mijn lijf herinnert me eraan dat ik wat ouder ben. So what? Tegen de tijd dat ik mijn broek onder mijn oksel ga dragen of geld ga overmaken naar een Nigeriaanse prinses, moeten ze me maar opsluiten.
Er zijn ouderen die steevast doen alsof ze nog 40 of zelfs nog jonger zijn. Ze willen geen hulp, maar het zelf doen lukt nog nauwelijks vanwege dat oude lijf. Sommigen reageren zelfs wat geïrriteerd als ik hen hulp aanbied. Soms vraag ik me af waarom ze zichzelf zo voor de gek houden. Ze maken het zichzelf alleen maar moeilijk door te doen alsof. In mijn hoofd kan ik me weliswaar 40 voelen, maar anderen zien grijs haar, rimpels, een typisch oude mannen loopje van iemand met een hondje en zeer veel vrije tijd. Haha! Totdat ik op mijn motor spring. Yeah!
Om die reden moet ik ook stiekem lachen om vrouwen die zich zo druk maken over hun uiterlijk. Ze vergeten vaak hun handen, knieën en ellebogen mee te nemen in het opkalefater-proces. Daar staan ze dan met hun strakgetrokken, overvol gespoten botox gezicht met die oude handen, lelijke ellebogen en dito knieën eronder. Nou ja, lelijk. Leeftijd gebonden, bedoel ik. Als ze iets zeggen zijn ze lastig te verstaan met die dikke stijf gespoten lippen. Ze steken erg veel tijd, energie en geld in de bevrediging van hun emotionele behoefte. Doe maar gewoon, dat is wat mij betreft al mooi genoeg. Het is veel leuker om met zinvolle zaken bezig te zijn. Toch?
Ook op sociale media is te merken dat het ge-pamper in ons land behoorlijk ingeburgerd is. Ik las laatst een stukje van een paar regeltjes, waarin iemand zich lovend uitsprak over de inzet van vrijwilligers ten behoeve van vluchtelingen in het betreffende dorp. Niets meer en niets minder. Geen toespelingen of zo, gewoon kort en helder. Ik dacht : een leuk compliment.
Het gevolg van dat berichtje was, dat een aantal andere inwoners met grove bewoording reageerden op dat complimenteus stukje. Tja, ook aso's hebben internet. Dat had weer tot gevolg dat het beheer van het medium besloot het leuke stukje te verwijderen. Op de vraag van de schrijver waarom dat gebeurd is, reageerde het beheer met : "Wij publiceren liever geen stukjes waarop negatief gereageerd kan worden....."
In plaats van de grove reacties te verwijderen en de schrijvers ervan te blokkeren, wordt degene die een leuk stukje schrijft aangepakt. De aso's mogen gewoon lid blijven en krijgen van het beheer geen enkele reactie / vermaning te horen. Het zijn vast vrienden, kennissen of misschien zijn ze familie van het beheer. Hoe dan ook, schreeuwers krijgen hun zin.
Dat deed ik geregeld als ik ergens weer eens een cursus ging volgen. Het ging mij niet altijd even goed af, want ik kreeg vaak last van duizeligheid. Daar had ik in de lease auto met die cursussen op cassettebandjes geen last van.
Onze student Mike studeert ook geregeld in de trein. De reis van en naar Groningen wordt zodoende ook nuttig besteed. Maar niet alleen tijdens die ritten. Soms gaat hij met medestudenten een dagje in de trein zitten om samen ..... te studeren! Zo ook vandaag. Dit keer is het groepje onderweg naar Alkmaar. Soms ben ik jaloers op hem. Dat soort 'studiefaciliteiten' heb ik nooit gekend. Maar ja, toen was er ook nog geen gratis OV kaart voor studerenden.
Wat ik wel deed was soms het werk over een andere boeg gooien. Wel werken, maar op een nog leukere manier. Dan nam ik de medewerkers mee naar buiten of naar een pizzeria. Gewoon lekker informeel over het werk kletsen. Het interessante was dat er dan opeens oplossingen kwamen voor lang lopende problemen. Misschien dankzij een andere sfeer en een andere omgeving?
Mijn agenda voor deze week meldt : Maandagmiddag iets in de tuin doen. Dinsdagavond kliko buitenzetten, Woensdagmiddag kliko binnenzetten en Donderdagmiddag naar Kampen om mijn brillen op te halen. Ik vind het zo mooi zo.
Het komt geregeld voor dat ik denk of zeg : "Joh, doe eens even rustig!" als ik anderen aanhoor en/of bezig zie. Sommige mensen maken zich ontzettend druk. Ze beweren zelf dat ze het druk hebben. Maar omdat ze niet bij machte zijn hun bezigheden te organiseren en/of in te plannen, maken ze zich(zelf) druk. Komt bij dat veel dingen van hen moeten. Ze moeten helemaal niets, afgezien van gezond en gelukkig blijven.
"Alleen sukkels hebben het druk", las ik ergens. Hahaha! Dat zeg ik dus nooit, maar denk het vaak wel. Begin eerst maar eens met 'nee' zeggen. Zelf schreef ik mijn agenda nooit vol met afspraken. Ik hield per dag een flinke marge. Deels voor ad hoc zaken (veel collega's en leidinggevenden vond ik tamelijk chaotisch) en deels voor mezelf, om druk, druk, druk te voorkomen. Wat is er nou mooier als je aan het eind van een werkdag alles gedaan hebt wat je wilde doen. Inclusief een blik vooruit naar de volgende dag.
Zoals ik al zei, er zijn managers die nogal chaotisch zijn. Wie in hun spoor gaat zitten wordt zelf ook chaoot en verzuipt dagelijks in het werk.. Ik had een neus voor dat soort leidinggevenden. Dus ik spaarde de opdrachten die ze mij gaven op en liet ze tussen de middag uit hun opdrachtenlijst kiezen. Een kwestie van onderscheid maken tussen belangrijk en onbelangrijk. Vaak schrokken ze tijdens de confrontatie van hun manier van werken. Dus het mes sneed aan twee kanten.
Soms had het een negatief effect : men vond mij lui en/of traag. Maar dan vroeg ik hen of mijn werk soms achterstand had. Nee dus. Geregeld zeiden medewerkers van mij, dat ik een luizenbaan had. Een kwestie van de bedrijfscultuur kennen, organiseren en prioriteren.
Veel mensen durven geen nee te zeggen. Ze gaan zelfs naar verjaardagen waar ze tegenop zien! Ik moet vanavond naar een verjaardag. Hoe erg wil je het voor jezelf maken? Begin eens orde te scheppen in je 'to do list' : wegstrepen en prioriteren. Succes!
Het is een raar gezicht, maar het gebeurde wel : een Syrische jongen die met een pistool over straat loopt en op alles en iedereen zijn 'wapen' richt. Ik ging er niet direct vanuit dat het een speelgoedpistool betrof, vanwege de relatief lange loop en de manier waarop hij gehanteerd werd; hij was niet licht van gewicht. Als kind heb ik ook cowboytje en indiaantje gespeeld. Maar daar gaat het niet zozeer om. Hoewel, ik had soms wat moeite met de spelverdeling. Mijn Hollandse vriendjes zeiden vaak : "Jij bent de indianen en wij zijn de cowboys." Ik had dan een paar veren uit eht kippenhok van opa op mijn hoofd en een soort pijl en boog en tomahawk (van karton). De cowboys hadden pistolen en geweren. Maar goed, dat even ter zijde.
Een vluchteling met een pistool. Ik zag ze tot dan alleen op tv. Zouden ze eraan verslaafd geraakt zijn? Niet veel later kwam een kleiner joch (ook Syrisch) met dat pistool het pleintje oprennen. Hij zag een kat zitten en richtte het 'wapen' op het beest, dat rustig bleef liggen.
Toen deed het jochie iets, wat een eerder vermoeden van mij bevestigde. Hij probeerde de lange loop in te drukken. Daarmee bevestigde hij mijn eerste indruk dat het hier om een luchtdrukpistool gaat. Met zo'n ding mag je niet over straat. Hij keek ook nog even zoekend naar de grond. Om iets te vinden om in de loop te doen?
Voordat ik naar buiten kon gaan om het ding even te controleren, rende het jochie weer weg. We houden de boel maar even in de smiezen. Ik zou dat ding toch even graag van dichtbij willen zien. Niet als ie op me gericht is, maar als het in mijn eigen handen ligt.
Vanmorgen, tijdens het volgen van de MotoGP te Sepang (Maleisië), zag ik een schitterend duel tussen Rossi en Marquez. De beide kemphanen haalden elkaar constant in. Ik zat op het puntje van mijn stoel, zo spannend was het. Rossi staat tweede in het WK met slechts 5 punten achterstand op stalgenoot Lorenzo, die op dat moment op plaats 2 lag, achter de leidende Pedrosa op Honda.
Rossi was er alles aangelegen om stalgenoot Lorenzo te achterhalen om zijn wk stand te verstevigen. Tijdens het gevecht om de derde plek zag ik dat Rossi steeds meer geïrriteerd raakte omdat Marquez zich in het gevecht had vastgebeten aan de 'doctor'. De rijstijl van de Spanjaard doet me denken aan die van wijlen Simoncelli en Michael Dunlop : riding on the edge.
Eerlijk gezegd zat ik te wachten op zo'n typisch Italiaanse maffia-actie. En ja hoor, Rossi richtte zich in een bocht op terwijl Marqez naast hem reed. Hij stuurde zijn opponent naar buiten en..... gaf hem een trap! Marquez ging onderuit en staakte de race. Hij mag blij zijn niet gewond geraakt te zijn.
nog even liegen tegen de pers
Na de race werd The Doctor gevraagd wat er in die bocht gebeurde. Ook dan toont Rossi zich van zijn onsportieve kant. Hij zei dat hij de bocht wat ruim nam om de volgende scherper in te komen. Daarbij had hij Marquez over het hoofd gezien. De realiteit ligt anders. Rossi keek eerste nadrukkelijk naar Marquez (hij zal wellicht gescholden hebben) en gaf toen een trap tegen de Repsol Honda. Tja, helaas liegen de camerabeelden (o.a. van bovenaf) er niet om. Rossi dus wel. Jammer.
Rossie werd door de angsthazen van de wedstrijdleiding niet eens gediskwalificeerd. Bij de volgende GP moet hij als laatste starten. Alsof dat een straf is voor een sublieme coureur op een supersnelle motor. De renstal Yamaha gaat toch in beroep. Ook dat nog.
Ik moest even terugdenken aan de races van de toen zo succesvolle Hans Spaan in de 125 cc. Ook hij werd een aantal keren van de baan gereden en/of geduwd door zijn Italiaanse tegenstanders. Dit soort acties kwam meer voor bij met name coureurs uit het zuiden van Europa. Het temperament sloeg om in onsportief en soms gevaarlijk gedrag. Italianen, Spanjaarden en Portugezen, ze zijn soms zeer slechte verliezers.
In de AD koffietest las ik dat de koffie hier bij Moellies een 6,5 scoort. Voldoende dus. Ik heb niet zoveel koffie-ervaring opgedaan bij Moelies. Meer bij de Hema eigenlijk. Ik vind de koffie daar gewoon goed smaken. En omdat ik nogal honkvast ben (never change a winning coffeeteam), zal daarin geen verandering komen.
De Espresso komt er bij Moellies het minst goed (slecht is een groot woord) vanaf. En dat voor twee euro. VErder een leuke horecagelegenheid hoor die Moellies. Alleen als het wat drukker wordt, kan je daar beter niet iets bestellen. Bij drukte raakt het bedienend personeel snel de draad kwijt.
Ik word geregeld aangenaam verrast door de koffie die ik onderweg koop bij benzinestations. Die verrassing staat haaks op die mij in menig toiletruimte van dat soort gelegenheden wacht. We drinken soms ook koffie in Kampen. Die vinden wij erg goed van smaak. En wat denk je? Kampen scoort een 8,5! Omdat we soms ook in Harderwijk terechtkomen, heb ik ook daar even naar de locatie en score gekeken. Die vielen dus behoorlijk tegen : 5,5. Maar gelukkig zijn er meer plekjes waar ik koffie kan drinken. En als ik ze niet vertrouw, dan bestel ik thee. Al wil sterke thee soms ook naar slechte koffie smaken.
Ik zie dat dit al het 3.705e berichtje is. Na zo'n 12 jaar (!) ben ik toe aan een paar nieuwe brilletjes. Ik ben een tijdje geleden begonnen met het hergebruiken van mijn oude brillen. Ik kijk nu door glazen uit het jaar 1998. Mijn ogen schijnen dusdanig te veranderen dat ik steeds beter ga zien. Maar ach, dat is zowel letterlijk als figuurlijk het geval naarmate ik ouder word. Als ik heel bewust aan mijn leeftijd en/of geboortejaar denk dan schrik ik soms. Wat ligt er al veel tijd achter mij!
Donderdagmiddag ben ik samen met Sonja naar Specsavers gegaan. Een andere opticien kon niet, want mijn zorgverzekering vindt die andere niet oké. Misschien omdat die voor kwaliteit gaan. Wie zal het zeggen. We zijn daarom naar Kampen gereden. Die kosten komen er dan ook nog bij.
In de winkel aangekomen werden wij vriendelijk begroet door een medewerkster. Op haar vraag waarmee ze ons van dienst kon zijn antwoordde ik dat ik voor een nieuwe bril kwam. Misschien zelfs twee.
Mijn jongste brillen betreffen een leesbril en een voor grotere afstanden. Ze dateren uit 2003 en presenteerden geen heldere beelden meer. Van de gewone bril kreeg ik zelfs last van duizeligheid. Het wordt dus hoog tijd voor nieuwe.
Nadat mijn ogen secuur gemeten werden, werd ook de oogdruk vastgesteld. Hoe dat werkte weet ik niet, maar ik kreeg in elk oog twee keer met flinke kracht een zeer korte luchtstoot geblazen. Het uitzoeken van de monturen was voor mij wat lastig. Ik ben al snel tevreden en wat bril betreft niet zo ijdel. Zolang ik maar alles goed kan zien. Maar ja, de dames dachten daar anders over. Dus liet ik de keuze van de monturen maar aan hen over.
Al met al is het allemaal weer gelukt en kan ik weer een jaar of 10 vooruit.
Afgelopen week hebben wij de groenbakken hier op het pleintje weer eens aangepakt. Een week eerder waren de mannen met groene vingers al langs geweest. Die hebben zeer weinig tijd gekregen om veel te doen. Maar net niet genoeg, naar onze zin.
We hebben de struiken flink gekortwiekt en de laag hangende takken van de boompjes verwijderd. Het snoeiwerk vulde vier kliko's, die de volgende dag geleegd werden. Tijdens het opruimen kregen we spontaan hulp van de Syrische vluchteling die hier aan de overkant woont. Hij is inmiddels verenigd met zijn vrouw en kinderen. Hij spreekt gebrekkig Engels, maar ik ga er vanuit dat hij spoedig de Nederlandse taal zal beheersen. Vanwege de harde wind was het nogal zinloos het pleintje aan te vegen. Dat heb ik vrijdagmiddag alsnog gedaan. Wat ons betreft is het geheel nu winterklaar.
Mijn eerste ervaring als duopassagier was niet zo best. Ik herinner me niet dat ik eerder achterop had gezeten, dus ik houd het maar bij mijn eerste herinnering daaraan.
Op een ochtend zou mijn mamma mij naar de kleuterschool in de Hoofdstraat brengen. Ik denk dat het in de periode was, toen mijn broer Joop in de eerste klas van de lagere school zat. Ik ging namelijk alleen en voorheen ging ik samen met mijn broer Joop en later met mijn broertje Ruud. Maar goed, mamma zou mij dus wegbrengen.
Ze had haar mooie fiets naar buiten gereden. Die stond beneden aan de trap in het halletje, waar zich ook de meterkast bevond. Pa zette zijn fiets daar ook vaak neer, als ie hem dagelijks nodig had.
Mamma's fiets was een fonkel nieuwe, zo herinner ik mij. De fiets had trommelremmen en glimmende verchroomde remhendels en -stangen. Pa zal hem zeker bij Van Groeningen in de Bruggestraat gekocht hebben. Met 'die dove', zoals hij meneer van Groeningen soms oneerbiedig noemde, had pa een goede relatie. Midden jaren 60 kocht hij na onze terugkeer van Curaçao daar een paar splinternieuwe fietsen voor ons. Later reed meneer Van G. in zijn auto mijn broertje aan. Het zal niets met de relatie tussen mijn pa en meneer Van G. van doen hebben gehad.
met Joop
Op straat hielp mamma mij achterop. "Goed vasthouden hoor!",zei ze bezorgd toen ze zich gereedmaakte voor vertrek. Niet veel later begreep ik haar bezorgdheid, toen ik op straat lag te spartelen. Toen mamma namelijk wilde wegrijden gebeurde er iets waardoor de fiets met mij achterop omviel. Mamma viel ook, maar bleef half overeind. Van die valpartij herinner ik me geen lichamelijk letsel. Noch bij mij, noch bij mamma. Volgens mij moest ze zelf om het voorval lachen.
Mamma zette haar fiets voorgoed weer in het halletje en die dag hoefde ik niet naar de Marijke school. Dat vond ik niet erg, want ik was niet zo blij met juf Meerburg. Ik heb mijn moeder sindsdien niet meer op die fiets gezien. Misschien heeft pa hem ingeruild toen hij een Batavus bromfiets kocht bij.... inderdaad Van Groeningen.
In diezelfde Resedastraat ben ik een keer aangereden. Door een meneer op een fiets. Het spatbord van zijn voorwiel boorde zich een weg in mijn kinderschedel. Met als gevolg een gat in mijn hoofd. Vlak naast mijn kruintje. Aan dat ongelukje werd ik jarenlang herinnerd. Bij elke knipbeurt begon de betreffende kapper over dat rare extra 'kruintje', dat gewoon een litteken is.
Ik heb op christelijke scholen gezeten. En de Zondagsschool bezocht. Ja, we werden christelijk opgevoed. Bidden voor en danken na het eten. Niet vloeken en je aan de tien geboden houden. Als het lukte hoor, want dat viel niet mee voor een jochie in een omgeving met veel verleidingen. De wetenschap dat straf mij wachtte '(wie zijn kind liefheeft kastijdt het' of 'wie niet horen wil moet maar voelen'), deed mij in veel gevallen gehoorzamen.
Naar christelijke scholen dus. Dat woord 'christelijk' stond vaak op de muur van het gebouw, in afgekorte vorm (Chr.) want voluit 'christelijk' was blijkbaar te duur. Op die scholen werd ook gebeden, uit de Bijbel gelezen en Psalmen en Gezangen gezongen. En geslagen. Van die kerkliederen moest ik voor elke maandag een uit mijn hoofd leren. Dat stond mij als kind al erg tegen. Ook daar gold bij overtreding van de regels : 'wie zijn kind liefheeft enz.'. Die Bijbelse tekst sloeg blijkbaar niet alleen op de eigen maar ook op andermans kinderen. Want een volwassene mocht elk kind slaan straffen.
Een van de eerste liedjes die ik leerde was : 'Er ruist langs de wolken een vriendelijke naam...' Dat was nog in de romantische fase van mijn pril geloof. Later kwamen de kerkliederen naar voren. Zoals "Het hijgend hert der jacht ontkomen, schreeuwt niet sterker naar het genot van de frisse waterstromen dan mijn ziel verlangd naar God." Dat verlangen viel bij mij overigens nogal behoorlijk mee. Ik wilde vooralsnog van het oneindig lijkende leven genieten en zeker niet doodgaan.
"God roept ons broeders tot den daad, Zijn werk wacht, treed dan aan!" is meer een soort strijdlied. In mijn pubertijd had het woord 'daad' maar één betekenis. Samen met de tekst "gaat heen en vermenigvuldigt u", was het dus wat mij betreft niet de bedoeling om voor het zingen de kerk te verlaten.
Tussen mijn 17e en 20 ste kwam er een soort ontwaken. Ik realiseerde me dat de volwassen gelovigen mijn leven inrichtten en ik weinig in mijn eigen geloofspap te brokkelen had. Geheel in stijl met de maatschappelijke ontwikkelingen in die tijd (jaren 60-70) kwam ook ik in opstand. Met gevolg dat mijn kerkbezoek en deelname aan de wekelijkse Catechismus op de maandagavond werden beëindigd. Tot groot verdriet van mijn zeer gelovige moeder.
Ik begon andere boeken te lezen over het ontstaan van de aarde, Jezus, God en het geloof in het algemeen. Die informatie heeft veel kleur gebracht in mijn geloof. Tja, de verloren zoon kwam weer thuis. Maar met veel meer ervaringen en een andere kijk op het geloof : Jezus is dus geboren in Nazareth en had geluk dat Johannes de Doper onthoofd werd. En Judas? Judas was in wezen Jezus' beste vriend. En zoals je weet, laat je je beste vriend belangrijke dingen voor je doen.
Het lijkt me een nogal treurig bestaan als je niet leuk kunt feesten zonder hulpmiddeltjes. Nou ja, leuk. Het meeste maken ze niet echt mee. Ze verkeren in een andere wereld. Soms komen ze daar ook definitief terecht. Eigen schuld!
Tot op de dag van vandaag wordt het door sommige alcoholisten niet gewaardeerd of gerespecteerd, dat ik nauwelijks alcohol gebruik. Zelfs als men mij al een behoorlijk aantal jaren kent. Telkens weer een kinderachtige opmerking of dito toonzetting wanneer mij gevraagd wordt of ik iets wil drinken : "Zeker nog steeds geen bier hè?" Zelf kunnen ze niet zonder en zijn voor mij daarom ordinaire alcoholisten. Ik vind niets erger dan een gedrogeerd mens. Zij vinden mij op hun beurt een slappeling omdat ik geen drugs en/of alcohol misbruik. Liever dat dan iemand zonder zelfdiscipline / ruggengraat en respect, denk ik dan maar.
Van alcohol krijg ik zware armen. Alsof ze doodmoe zijn. Ik word ook erg slaperig. Al met al voel ik me er beroerd onder. Dus liever geen alcohol. Met pillen heb ik ook zo goed als niets. Net zo min als met de energiedrankjes. Neemt niet weg dat ik soms van beide gebruik maak. Niet tegelijk hoor. Een saridonnetje of een glaasje wijn bij wijze van uitzondering.
Uiteraard heet ook ik u welkom in ons land. Ik hoop dat u mag blijven, want dat geldt alleen voor echte vluchtelingen. Omdat wij hier een chronisch tekort aan woningen hebben, kan het zijn dat u tijdelijk in een tent of noodwoning moet verblijven. Ter illustratie : ons land kent veel daklozen die in een kartonnen doos onder een brug wonen. Zij krijgen nooit spontaan een woning aangeboden. Voor een woning dient u achteraan aan te sluiten in de lijst van woningzoekenden, want u bent echt niet de enige. Veel Nederlanders wachten namelijk al jaren op een mooie woning.
Ook bij de balies en kassa's dient u achteraan aan te sluiten en uw beurt netjes af te wachten. Ook al heeft u maar één artikel gekocht. O ja, de prijzen zijn vast, dus aub niet afdingen bij kassa's. Dat geeft zo'n oponthoud en daar houden wij, gestrest volkje als we zijn, niet van. U loopt grote kans dat men zeer boos op u wordt en nare dingen naar u roept of over u vertelt. Dus gewoon geduldig wachten en vooral niet dreigen en/of agressief worden. Tja, het is misschien een raar land dat Nederland.
alles is te leren...
In het land waar u nu bent heerst ook een cultuur. Die is heel anders dan u gewend bent. Wij hebben hier bijvoorbeeld vrijheid van godsdienst. Als u, als islamiet, christenen niet duldt of graag haatpredikers aanhoort, kunt u beter vertrekken naar een land waar dat allemaal heel normaal is. U mag als niet-christen meedoen met christelijke verlof- en feestdagen. Ik doe niet mee met uw feestdagen, al moet ik toegeven dat de versnaperingen van uw Suikerfeest mij prima smaken.
Hier heerst ook vrijheid van meningsuiting. Ook die vrijheid geldt zowel verticaal als horizontaal. Net als bij die van godsdienst. Dus mag ik met respect zeggen of tekenen wat ik vind. Net als u, zolang we elkaars vrijheden maar niet beknotten en fatsoenlijk tegen elkaar blijven. Mocht u iets willen dan hoeft u niet met uw kind te zwaaien of te gooien, zoals tijdens uw vlucht naar ons land. Ik en veel landgenoten van mij vind dat morele chantage en kindermishandeling. Veel Nederlanders bestempelen u in zo'n geval als een onverantwoordelijke ouder.
Wilt u hier blijven, dan dient u de Nederlandse nationaliteit aan te nemen. Zonder dat heeft u wat mij betreft geen recht op werk en andere voorzieningen. Bij weigering van nationaliteit te veranderen dient u en de uwen het land subiet te verlaten.
In Nederland zijn mannen en vrouwen gelijk gesteld. Tja sorry hoor, dat is flink schrikken voor u. Dat begrijp ik best. Vrouwen slaan, onderdrukken, stenigen, inpakken, hun ontwikkeling belemmeren enzovoort is hier verboden! Vrouwen zijn hier eigenlijk de baas, maar niet echt. Denk ik. Wie als volwassen man een kind als partner wil, wordt in ons moderne land als pedofiel beschouwd. Pedofielen worden vervolgd en gestraft. Vrouwen mogen hier zelfs hun eigen toekomstige partner uitzoeken. Neemt u even en slokje water tegen de schrik.
Ik kan me voorstellen dat u niet gewend bent zoveel lichamelijk bloot te zien van met name vrouwen en meisjes in de zomermaanden en op andere locaties. We hebben hier zelfs naaktstranden! Uw stranden ( wij noemen ze woestijnen) bieden wat dat betreft een heel ander aanblik. Al dat bloot wil niet zeggen dat u een vrijbrief in handen heeft gekregen voor seksuele uitspattingen. Vrouwen zijn hier geen gebruiksvoorwerpen. U dient met uw handen van deze dames en meisjes af te blijven. En als u niet tegen vrouwelijk bloot kunt, ga dan niet naar het strand of zwembad (ook niet stiekem, want uw vrouw / moeder en Nederlanders zien en horen toch alles), maar blijf vooral thuis naar uw eigen vrouw kijken.
Het is de bedoeling dat u snel onze taal leert, want u moet wat mij betreft binnen drie maanden aan het werk zijn. Uw kinderen moeten naar school, op tijd naar bed en niet op straat rondhangen en anderen lastigvallen. Uw kinderen zullen ook aan onze cultuur moeten wennen en straks een positieve bijdrage leveren aan onze en hun maatschappij. Dat betekent dat u ze zelf de juiste begeleiding dient te geven, zodat ze niet in het criminele circuit terechtkomen. Daar zijn al veel te veel immigranten in actief. Dat heeft overigens ook te maken met ons zeer vriendelijk rechtssysteem en de latente aanwezigheid van discriminatie. Maar beide vormen geen reden om buiten de wet actief te zijn. Ter waarschuwing : overvallers en soortgelijk crimineel tuig mogen in elkaar geslagen en/of doodgeschoten worden door hun slachtoffers. Ik zou zeggen : google even met het woord Juwelier. Het is maar dat u het weet.
Mocht uw werkloze zoon thuiskomen met dure spullen of in een dure auto (Mercedes, Audi of BMW) rijden, dan dient u hem aan te geven bij de plaatselijke politie. Als het aan mij en veel anderen zou liggen zou in geval van misdaad niet alleen uw kind, maar uw hele gezin ons land weer moeten verlaten. Maar dat is louter mijn eigen mening.
Ons land is een schoon land. Oké, dat komt vooral door onze schoonmaakdienst. Neemt niet weg dat u uw afval in de kliko's of containers dient te deponeren en niet op straat of in uw tuin te gooien.
Thuis mag u, mevrouw, uw boerka dragen. Op straat echter niet. Ik moet namelijk ook mijn integraalhelm afzetten als ik ga tanken, winkelen enzovoort en dat heeft echt niets te maken met mijn getint uiterlijk. Ik wil ook op dat punt niet gediscrimineerd worden (u wel met bedekt gelaat en ik niet). Ik was hier trouwens eerder dan u. Ik ben hier (met mijn getinte kleur) geboren! Kortom, wat ik niet mag, geldt ook voor anderen. We kennen hier ook rommelmarkten, ook wel vrijmarkten of vlooienmarkten genoemd. Daar mag u uw gebruikte (eerlijk verkregen) goederen verkopen. Ik zou het prettig vinden wanneer u kleding vooraf wast en netjes aan hangertjes ophangt. Kleding op een hoop gooien en daarin uw klanten laten graaien, vind ik niet zo fris.
Ik geef toe, het kan soms moeilijk zijn. Maar dat is vaak het geval als men moet integreren en meedoen en niet als een tweederangs burger behandeld wilt worden. Ik weet er veel van.
Over het algemeen hebben we zeer goede ervaringen met vrouwelijke immigranten. Het zijn zeer goede leerlingen, studenten en werknemers / -gevers. Met de jongemannen is het wat minder gesteld. Sommigen willen mijn moeder iets aandoen en dan bedoel ik dus geen boerka. Waarom? Omdat ik naar hen kijk als ze met een capuchon over het hoofd bij een geldautomaat staan te pinnen. Het zal wel bij hun cultuur horen, of.....?
Bij deze enige nuttige tips van iemand die ook getint is en enige ervaringen heeft opgedaan in het bedrijfs- en verenigingsleven. Mocht het met uw sollicitaties niet echt lukken, gebruik dan eens een Hollandse familienaam. U zult versteld staan. Ga naar het sollicitatiegesprek en kijk de vertegenwoordigers van het bedrijf of de instantie recht in de ogen als u hen spreekt. Dat leidt vaker tot een positief resultaat. Er zijn namelijk nogal wat immigranten die het voor u verpest hebben en niet alle Nederlanders zijn tolerant al zeggen ze van wel. U hoeft op uw werk trouwens niet op uw tenen te lopen, hoor. Gewoon uw best doen en goed op uw Nederlandse collega letten. Want voor u het weet verdient hij twee keer zoveel als u voor hetzelfde werk. Dat overigens geldt niet als u met Polen, Roemenen of Albanezen werkt. Dan dient u het wettelijk minimumloon te ontvangen en dat is beduidend meer dan de 5 euro per uur die onze oost Europeanen maximaal ontvangen. Fouten maken is een lastig iets als je een kleurtje hebt. Vaak wordt het tegen je gebruikt. Doe je je werk zo goed als foutloos, dan vorm je een bedreiging voor je collega's.
U hoeft niet bang te zijn iemands baantje te zullen inpikken. Veel mensen hier halen hun neus op voor bepaald werk.
Indien u collega's van negroïde komaf krijgt, is de kans erg groot dat u aangesproken wordt omtrent de geschiedenis van de slavernij en Zwarte Piet. Weest daarop voorbereid, anders krijgt u een nogal verdraaid beeld van beide zaken voorgeschoteld. Er waren namelijk ook veel negroïde mensen die hun eigen dorpsgenoten mishandelden en verkochten en Zwarte Piet is niets meer of minder dan een typisch Hollands kinderfeestje.
Na het werk ( 8 uur per werkdag) gaat u weer naar huis. Thuis mag u genieten van uw eigen cultuur voor zover onze wetten daarbij niet overtreden worden.
Ik wens u een mooi en succesvol Nederlanderschap toe.
Vanmorgen zag ik haar weer achter haar hondje aanrennen. Nee, het hondje liep niet echt weg, want het was aangelijnd. In het voorbijgaan gaat haar hondje als een uitdagend tekeer tegen andere honden. Ze corrigeert haar hondje niet. Ze maakt zelfs de riem niet eens korter. Ze lacht er wat bij, net alsof ze leedvermaak viert. Dan tilt ze het aso hondje op en geeft het een knuffel als beloning voor zijn naar gedrag.
Een keer had ze pech. Een groot hondje grauwde venijnig terug naar haar hondje, toen dat weer eens uitviel en bijna aan de strot van de grote hing. En wat denk je? Ja hoor, madame Aso werd boos. "Wat een vals beest!", riep ze toen verontwaardigd, "u mag hem weleens opvoeden!" Ze maakte ook schoppende bewegingen naar het grote aangelijnde sociale hondje. Tja, sommige hondeneigenaren houden er een heel andere manier van opvoeden op na.
Nu ik dit zo opgeschreven heb bedenk ik me opeens : Hé, ik kan het woord hondje ook vervangen door kindje.
Over hoe oom Piet in Indië verzeild raakte herinner ik me alleen een gerucht waarin het woord 'flessentrekkerij' voorkwam. Maar laat ik het maar zo zeggen : Oom Piet zou met hoogste spoed naar het verre Indië afgereisd zijn.
Wat mijn oom Piet daar deed was nogal vaag. Dat wil zeggen, ik zijn broer, mijn opa David, daar nooit iets over horen vertellen. Eerder schreef ik over de zendingen tabak en thee die in de Koningstraat te Leiderdorp dankbaar in ontvangst werden genomen. Als kind dacht ik dat hij een plantage runde waar die producten verbouwd werden. Onlangs heb ik wat graafwerk verricht in het grijze Indische verleden. Ondanks secuur speuren vond ik nergens een bericht van aankomst in het verre Indië noch een familiebericht omtrent zijn huwelijk met tante Annie Stropawiro.
met de 5e telefoonaansluiting...
Wat ik wel vond waren advertenties van zijn winkel, een handel in groenten- en bloemenzaden, die hij uit Nederland importeerde. Oom Piet heeft ook als een soort van bedrijfsleider / beheerder gewerkt voor een groter bedrijf. Afgaande op de data van de advertenties is hij eerst werkzaam geweest bij een groot bedrijf alvorens hij voor zichzelf begon.
Eind jaren 60 heeft hij have en goed moeten verkopen om samen met tante Annie als spijtoptant naar Holland te gaan.
Soms schud ik maar mijn hoofd. Er zijn nogal wat situaties waarin 'volwassen' mensen erg kinderachtig kunnen reageren. Er zijn websites waar spullen gratis worden weggegeven. Je hoeft alleen aan te geven dat je interesse hebt. Vaak geeft de gulle gever nog een tijdstip, waarop een zogenaamde loting plaatsvindt. Ik schrijf zogenaamd, want als een vriendin of kennis zich meldt gaat ie voor, wat mij nogal logisch lijkt. Het kan ook zijn dat de eerste die zich meldt het aangeboden krijgt / wint.
Als vervolgens iemand als winnares is aangewezen, breekt voor een aantal deelneemsters (het zijn opvallend genoeg telkens vrouwen) de hel los. Lelijk reageren, schelden, tieren en razen is dan het gevolg, want ze zijn van mening dat de 'loting' niet eerlijk verlopen is of dat alleen zij recht hebben op de spullen. Het komt ook voor dat een gulle gever de voorwaarde stelt, dat het aangebodene binnen een uur na de trekking afgehaald moet worden. Ook dat leidt tot gemekker bij bepaalde dames. Ze vinden het niet eerlijk of reageren doodleuk met : "Bepaal jij soms mijn leven?!" Gevolgd door de nodige scheldwoorden. Nee, ik begrijp best dat De Bijenkorf stopt met zijn 3 dwaze dagen.
Het is wel heel bijzonder wanneer je 's morgens de gordijnen opentrekt en er een mooi herfstboeket buiten staat te pronken. Dat overkwam mij vanmorgen. Het stond in een vaas op het tafeltje op het terrasje. Een mooier begin van de week kan ik me niet indenken.
Er zat geen kaartje bij, dus dat was even spannend. Totdat ik onze inbox van Outlook bekeek. Daar zag ik een berichtje van een buurtbewoonster. Ze dankte ons voor onze inzet voor de buurt! Wij op onze beurt bedankten haar voor de mooie geste.
Het roemruchte Britse motormerk Triumph is sinds 2013 bezig met een nieuwe aanval op het wereldrecord te land. Natuurlijk moet dat gebeuren op de zoutvlaktes van het Amerikaanse Bonneville. Er wordt samengewerkt met het Amerikaanse Castrol dat het racemonster in de eerste fase in Triumph Castrol Rocket doopte. Helaas verliep de aanval op het wereldrecord in 2014 met als piloot de Amerikaanse coureur Jason DiSalvo desastreus. Tijdens de laatste testrit voor de feitelijke recordpoging, vloog een van de motoren in brand.
Het huidige record voor die klasse staat op 376,363 miles per uur! Die tijd (omgerekend 605,697 km/uur) is gerealiseerd door een racer met een Suzuki blok. Al denk ik dat na de nodige ingrepen alleen nog het logo van Suzuki origineel gebleven was.
Het ruim 7,5 meter lange Triumph racemonster heeft uiteraard de vorm van een sigaar (60 cm breed en 90 hoog) en is voorzien van een tweetal Rocket 3 motoren die voorzien zijn van een turbo. Als brandstof wordt methanol gebruikt. De ontwerpers claimen dat de krachtbron 1.000 pk / 9.000 toeren per minuut presteert. De Triumph Rocket 3 Streamliner, zoals het beest nu heet, zal bestuurd worden door Guy Martin een bekend (Isle of Man) coureur, tevens monteur en tv presentator. De poging zou in augustus j.l. al hebben plaatsgevonden, ware het niet dat coureur Martin tijdens een race een week of wat eerder van de Ulster Grand Prix onderuit ging (deed ie wel meer) en gewond raakte. Niettemin is het voor zo'n recordpoging van belang dat de piloot de grenzen opzoekt.
Het recordteam besloot vanwege Guy's ongeluk de recordpogingen uit te stellen tot volgend jaar. Erg netjes van het team, want Guy Martins inbreng was tot dan erg belangrijk. Hopelijk houdt Martin de Streamliner overeind.
Triumph heeft overigens een prachtige lijst met records die midden jaren 50 begint en in 1970 eindigt.
Bladerend in een stapeltje oude kranten, in dit geval digitale versies van het Bataviaasch Nieuwsblad en het Soerabaijasch Handelsblad, stuitte ik op een paar interessante berichtjes. Zoals bekend was mijn moeder, Cornelia Sebo, eerst getrouwd met ene meneer Van Drunen. Het huwelijk was van zeer korte duur, omdat de man door een ongeval met een motorfiets om het leven kwam.
Mamma heeft mij weinig verteld over haar eerste huwelijk. Mij is niet meer bekend dan wat ik hier boven schrijf. Ik heb haar er nooit naar gevraagd, omdat ik het gevoel had dat de kwestie nogal gevoelig zo niet traumatisch voor haar was.
De oude kranten vertellen mij nu wat meer en tonen zelfs een foto van mamma's eerste man J.A. van Drunen, een militair. Hij was pas 23 jaar toen hij in de rang van Brigadier bij de Kustartillerie verongelukte met een motor met zijspan tijdens een oefening op
Madoera. Hij werd later naar een ziekenhuis in Soerabaja overgebracht vanwege de ernst van zijn verwondingen. Daar overleed hij op dinsdag 26 september 1939. Uit de berichten maak ik op dat hij op dat moment pas zes weken met mamma getrouwd was. Van het huwelijk en/of hun ondertrouw heb ik (nog) geen berichten gevonden.
Van Drunen is met militaire eer begraven. Zowel van het ongeluk en de begrafenis zijn berichten in eerder genoemde kranten verschenen. Rechts boven een kort fragment uit een uitgebreid bericht. Van Drunens ouders woonden ten tijde van het ongeval in Voorschoten.
Afgelopen week stond een meneer voor de deur met een bos bloemen. We hebben de bos aangenomen en uitgepakt. Er hing een kaartje aan van Kwik Fit. Op het kaartje bood men excuses aan voor het ongemak vanwege de v snaar. Ik vind het een mooi gebaar.
Bij nogal wat mensen slaan de stoppen door als het over vluchtelingen gaat. Er zijn erbij waar ik me regelrecht voor schaam. Zo grof en agressief kunnen bepaalde mensen reageren. Dat geldt ook voor de mensen met knuffels en welkom borden. Daar schaam ik me ook voor. Beide verwijt ik gebrek aan inlevingsvermogen.
De situatie is dat de overheid de deuren wijd open zette en zich pas de gevolgen ging realiseren toen de golf vluchtelingen al binnen de landsgrenzen was. "We hebben het niet zien aankomen", zei Rutte. Nogal dom als regeren vooruitzien inhoudt. En laten we eerlijk zijn : de regering was wel degelijk gewaarschuwd.
Vervolgens probeert deze regering de bevolking op te zadelen met vluchtelingen. Zonder enig overleg. Tja, dat zet kwaad bloed bij veel mensen met alle gevolgen van dien. Het is ook niet zo dat een hele stad honderden vluchtelingen krijgt, maar een wijk of buurt. Of een dorpje. Men concentreert vluchtelingen namelijk in opvangcentra. Die bevinden zich natuurlijk niet in de buurt waar onze volksverlakkers -tegenwoordigers zelf wonen. Goed voorbeeld doet volgen, dus is er ook bij normale mensen weerstand.
Kijk, ze zijn nu eenmaal binnen en moeten geholpen worden. Maar doe dat dan op een goede manier en niet door knuffel-vluchtelingen te creëren en zielige beelden het land insturen, alsof de realiteit verborgen gehouden kan blijven. Hallo, we hebben internet hoor!
Redder van de EU?
In Duitsland zie ik soortgelijke verschijnselen. Zelfs partijgenoten van Merkel liggen flink dwars. In Duitsland slaan ook veel mensen door. Voor de voorstanders is de aanslag vooral politiek aantrekkelijk, want wie tegen is of kritiek heeft is immers een vluchtelingenhater.
Ik sta nog steeds achter de Hongaarse aanpak : zandzakken voor de deur. Wij mogen dat zelf niet doen van de EU en de EU kan het zelf blijkbaar ook niet. Nee, daar heeft de EU Turkije voor nodig! Haha! Ik lach dan wel, maar als een boer met kiespijn. Op Turkije zit ik helemaal niet te wachten. Dat land moet eerst zelf humaan en democratisch gezond worden. Wie zegt of schrijft dat Erdogan vals gedrag vertoont, wordt op z'n minst via officiële weg mishandeld en opgesloten. We geven de afhandeling van ons vluchtelingenprobleem in handen van Turken. Een zeer slechte zaak!
Vandaag hebben wij een bezoekje gebracht aan de Pasar Malam in Harderwijk. We hebben bij wijze van verrassing oma uitgenodigd. Ze reageerde enthousiast en ging dus graag mee.
In Harderwijk was het bij de sporthal, waar de Pasar gehouden wordt, gemakkelijk parkeren. We hoefden niet al te ver te lopen, om de hal te bereiken.
Na de entree viel het direct op, dat de overbekende geur ontbrak. Waren we wel op het juiste adres? Ja, dat wel. Na betaling van de relatief lage entreegelden, mochten we naar binnen. Ook in de eerste hal ontbrak het aan de typisch Indische geurtjes. Maar het was daar wel gezellig gevuld met kraampjes. Er waren relatief veel commerciële kraampjes vergeleken met de typisch Indische. Vooral het aantal kramen met lekkernijen was nogal laag. We slenterden van kraam tot kraam om vervolgens in de tweede hal te belanden. Ook daar was een podium en klonk vrolijke Indonesische muziek. In die hal bevond zich meer kraampjes met etenswaar. Terwijl een band het podium betrad, streken wij bij een van de tafeltjes neer. Sonja ging even wat bestellen. Ik schrijf 'even', maar het duurde en duurde. We doodden de tijd met het luisteren naar de muziek en het bekijken van de aanwezigen. Het was niet al te druk, maar bij de warung stond een lange rij die alsmaar groeide.
Het begon erop te lijken dat de saté kambing die oma besteld had voor het nodige oponthoud zorgde. Toen oma zei dat het erg lang duurde, zei ik : "De bediendes zijn zeker op geitenjacht." De gado gado lag immers klaar om opgeschept te worden.
Na zeer lang wachten kwam Sonja met de bestelling terug. Ze vertelde over de chaotische werkwijze bij de kraam en dat meneer tijdens het gereedmaken van de bestelling geregeld nergens te bekennen was.
Helaas smaakte ook de gado gado niet helemaal Indisch, vooral vanwege de wat tamme smaak van de toch al karig geschonken saté saus. De groenten waren eerder rauw dan beetgaar. De saté kambing was te grof gesneden en de stukken vlees waren tamelijk taai. Vast van een bejaarde geit geweest. Bèh, kasian ja dese. Oma wilde nog iets leuks kopen voor een van haar kleinkinderen. Het hondje dat ze op 't oog had kostte 6 euro. Ze gaf een biljet van 10 euro, maar meneer de Bulgaar of Albanees kon niet wisselen. Hij vroeg of oma een euro erbij wilde doen. Maar oma had alleen een twee euro muntstuk. Dat was ook goed. De handelaar gaf oma een euro terug samen met het oost Europees hondje. Gelukkig kan oma nog erg goed hoofdrekenen en realiseerde zich op tijd dat die rare Chinees haar 5 euro te weinig had teruggegeven. Toen ze ons dat vertelde, ging ze samen met Sonja even terug naar die kraam. Meneer erkende zijn fout en gaf alsnog een (hopelijk echt) briefje van 5 euro terug.
Daarna wandelden we langs de resterende kraampjes naar de uitgang. We hebben betere Pasars bezocht. Neemt niet weg dat het best wel gezellig was. De organisatie zal ongetwijfeld haar best hebben gedaan.
Mijn herinneringen bestaan niet louter uit volledige stukjes historie met of zonder beelden. Er zijn ook zeer korte fragmenten, soms een enkel beeld. Ik vind het een leuke uitdaging om achter een stukje herinnering het werkelijke verhaal te achterhalen.
Sinds kort gebruik ik de kranten uit die periode. Veel oude kranten, tijdschriften enz. zijn gedigitaliseerd. Dat is erg fijn, want dan kan ik zittend achter mijn computer op zoek gaan. Zo herinner ik me een gebeurtenis uit midden jaren 50. Er was een ongeluk gebeurd waarbij iemand van de familie Steenbergen van de Hoofdstraat betrokken was. Al zoekend vond ik inderdaad een krantenberichtje uit 1956 over een eenzijdig ongeval, waarbij meneer Steenbergen met zijn zwager in een auto tegen een hek waren gereden. Beiden sloegen met het hoofd door de vooruit en werden naar het ziekenhuis afgevoerd. Ik herinner me dat bij de fam. Steenbergen voor het huis vaak een driewielige autootje stond geparkeerd. Ik meen dat het een Reliant Robin was. Het opvallende aan dat groene wagentje vond ik het stuur. Dat was niet rond, maar leek op een fietsstuur. Dat autootje stond later in een schuur van de boerderij achter het kindertehuis Voordorp. Al met al kan het zijn dat meneer Steenbergen blijkbaar moeite had met het besturen van een gewone auto. Het krantenberichtje geeft mij ook duidelijkheid omtrent zijn beroep. Prachtig!
Dat kleine stukje herinnering is zodoende een compleet verhaaltje geworden. Omdat ik meer van dat soort kleine herinneringen heb uit mijn vroege jeugd heb, ben ik voorlopig nog even aan het speuren. En, wie weet, schrijven. Zeker met dit slechte weer een leuke bezigheid.
Nee, niet omdat ie gratis is hoor. Niets is immers gratis. Ook die prik is een sigaar uit eigen doos. Nee, maar omdat die prik mij al een behoorlijk aantal jaren niet alleen van de griep afhoudt, maar ook mijn ademhaling op normaal niveau houdt.
Gisteren ontving ik na een jaar weer een uitnodiging voor de griepprik.
Er zijn nogal wat tegenstanders van die prik, vanwege de chemische troep die erin zit. Anderen beweren dat die prik niets uithaalt. Wat de laatste groep betreft : mijn pa geloofde ook niet in medicijnen. Met gevolg dat de meeste bij hem ook niet werkten. Andersom zijn er de placebo's, de nepmedicijnen voor hen die zonder een dagelijks pilletje denken niet verder kunnen. Het zit dus tussen de oren. Ik weet overigens niet of medicijnen ook soms getest worden zonder dat de proefpersoon dat weet. In Amerika deed men dat met gevangenen. Het voordeel zou kunnen zijn dat het psychologisch effect uitgeschakeld kan worden.
Maar vergis je niet in de farmaceutische industrie en de overheid. Dus kan het best zo zijn dat we allemaal proefkonijnen zijn.
Almere wil per se de Floriade organiseren en daarvoor moet alles en iedereen wijken. De bekende grootheidswaanzin slaat weer toe in de lelijkste stad van de wereld. Dit keer is een camping de klos. De wethouder dreigde zelfs met onteigening. Leve de democratie, maar niet heus. Weer zo'n moment waarop een lokale dictator naar machtsmiddelen grijpt om zijn zin door te drijven.
Ik ken Almere van Omniworld, het halve kasteel, de Icedome, mislukte IT projecten en nog meer financiële zeperds, die stuk voor stuk begonnen met grootheidswaanzin. Almere is met recht de lelijkste stad. Ook op bestuurlijk niveau.
Er is wat discussie over de vraag of men vluchtelingen in een tent mag laten verblijven. Er zijn mensen die zeggen : "In de winter gaan we zelf toch ook niet kamperen?" Aan de andere kant zijn er genoeg mensen die in de winter juist wel kamperen.
De kwestie doet me denken aan mijn winters verblijf in Duitsland ten tijde van mijn militaire dienstplicht in december 1969 en januari 1970. We beschikten over een eigen 2 persoons tentje, de puptent genaamd. Dat ding was niet verwarmd, wat met zo'n 15 tot 20 graden vorst best wel koud was. Maar op het terrein in Sennelager stond ook een grote tent. Daar stond een tweetal oliekachels in. Voor mij was het in die grote tent best goed uit te houden.
Maar of een gezin dat zou kunnen lijkt me niet het geval. Dus een tent lijkt mij voor gezinnen geen oplossing. Maar er zijn wel goede (sta)caravans en andere recreatiewoningen die als tijdelijk onderkomen dienst kunnen doen. En dan zijn er nog legio leegstaande kantoorgebouwen, die volgens mij geen grote aanpassingen behoeven.
De jongelui mogen wat mij betreft wel in een tent. Waarom hebben ze in Syrië niet de wapens opgepakt en zijn ze gevlucht? Om vervolgens in de opvanglocaties en daarbuiten weer wel tekeer te gaan. En waarom hebben deze jonge helden hun vrouw en kind(eren) achtergelaten, zoals ze beweren? Als dat zo is, dan zijn het voor mij jonge lafaards.
Terug naar de opvang : het gaat er mij om dat wij als gastheer laten zien, dat we onze best voor hen gedaan hebben. En als dat het geval is, moeten we ons van hun gezeur niets aantrekken of de zeurpieten de deur wijzen.
Jeroen Pauw heb ik altijd al een rare vogel gevonden. Soort zoekt soort, dus zat er gisteravond in zijn programma nog een paar rare (= naar linkse) vogels. Zo riep een jongeman Nederlanders op Israëlische toeristen in elkaar te slaan. Als reactie op de gewelddadige ongeregeldheden in dat land. De bedoeling is een discussie te laten ontstaan over de situatie rond Israël en zijn buurlanden. Een erg vreemde benadering van een probleem, dat al zoveel geweld en agressie kent. Komt bij dat tafelgenoten nauwelijks verontwaardigd reageerden.
Maar goed, dat er eens een flinke discussie moet komen is wel zo. Die ellende duurt al veel te lang.
Over rare vogels gesproken :
Al een paar keer heb ik geroepen dat verkopers en politici de grootste leugenaars van de wereld zijn. En het leuke is : ik heb een auto en breng soms mijn stem uit! Hahaha! Zo zit de wereld nu eenmaal in elkaar. We vinden iets vervelend en toch doen we mee.
Ik ben een paar keer door moderne immigranten opgelicht en toch help ik ze telkens weer. Waarom? Misschien omdat ik de voorvallen als incidenten blijf zien. Ook al heb ik zo mijn twijfels in hoeverre bepaalde culturen eigenlijk wel met de onze samen kunnen gaan. Die twijfels zijn de laatste tijd door allerlei incidenten gegroeid. Ik vind dat Turkije niet bij de westerse cultuur en mentaliteit past. Net zo min als die van Noord Afrikaanse landen. Ze zijn lastig met de onze te integreren.
Turkije wil in ruil voor een toekomstig EU lidmaatschap wel iets doen tegen de enorme stroom aan migranten. Wat zijn dat voor vreemde vogels? Ik vind het ordinaire chantage. Trouwens, waarom doen we zelf niet gewoon de deur dicht als dat nodig is?
