Op de parkeerplaats van het park, werd ik aangesproken door een jonge vrouw. Ze had een kleine elektrische fiets bij zich. Ik een kruiwagen. Want ik was op weg naar de afvalcontainer om daarna naar huis te gaan. Ze zei dat ze de buurvrouw was. Ik was even in verwarring, want ik meende de buurvrouw bij het huisje naast dat van ons nog net gesproken te hebben. Zij was het onkruid aan het verwijderen.
Ze bleek dus een hulp te zijn. De feitelijke eigenaresse stond dus voor mij. Ze verteld erover haar beperkingen, waardoor ze niet in staat is om het onderhoud zelf te doen. Van het een kwam het ander. Ze vertelde over haar studie Rechten en haar zwakke gezondheid. Over te veel prikkels, lawaai, drukte enz. Dan is zo'n huisje in het bos ideaal.
Ze is op eigen kracht uit een diep dal geklommen en op zoek gegaan naar werk wat ze wel kan. Het is en blijft bijzonder, dat iemand geheel op eigen kracht weer omhoog weet te krabbelen na in een diep dal terechtgekomen te zijn. Voor al die vechters :