Leuk hoor al die vogels hier. Ik vind ze wel erg brutaal. Soms gaan ze vlak voor mijn neus zitten en kijken vervolgens lang naar mij. Nee, ik hoor geen ‘wat kijk je mij?’. Het zijn immers inheemse beestjes.
Als ik een trap of iets anders buiten neerzet, dan gaan die beesten daar gewoon op zitten. Veel beesten zijn juist bang voor veranderingen. Onze kater Tom vond het ook eng. Maar die mezen dus niet.
Soms doen ze zo druk, dat ik even wegkijk. Anders word ik kierewiet. Dan denk ik : “Doe eens effe rustig, jongens!” Ja, 'jongens'. Bij die beestjes hoef ik namelijk geen onderscheid te maken tussen mannetjes, wijfjes en anders denkenden.
Laatst liepen ze over de stroken die ik net in de grondverf gezet had. Een heeft er zelfs op gescheten! Maar misschien was dat goed bedoeld, want de poep was ook wit. Je weet het niet, hè.
Als ik die vogels zo zie, dan mis ik de camera. Ik bedoel eentje met een flinke lens erop. Ik heb een aantal jaar zo’n camera gehad. Daarmee maakte ik vooral foto’s tijdens voetbalwedstrijden van Mike. Maar dat ding heeft het begeven. In plaats daarvan heb ik zo’n klein ding gekocht. Maar die is helaas niet geschikt voor dat soort opnames. Ook al zit er wel een zoom functie op.