Als ik zo fysiek bezig ben met schuren en dergelijke, dan merk ik dat ik eerder vermoeid raak.
Als ik ’s morgens om 9.30 uur begin, werk ik tot ongeveer 12.30 uur. Met een kwartiertje koffiepauze rond 10.30. ’s Middags, na de lunch ben ik meestal tot een uur of 3 bezig. Dan houd ik het voor gezien, want dan ben ik moe. Ik krijg dan ook last van mijn handen. Het wordt lastiger gereedschap stevig vast te pakken, vanwege mijn reuma vingers en vooral het zadelgewricht van mijn duim.
Het lopen, wandelen gaat mij ook minder goed af. Ik heb last van mijn rechtervoet. Hij voelt aan alsof ik die verzwikt heb. Om bij het huisje te komen, moet ik over een gazon lopen. Dat is niet overal vlak. Het niet vlakke deel vergt veel van mijn rechtervoet. Gewoon staan en/of fietsen is geen probleem. Ik heb nog hoge schoenen geprobeerd, maar die maken ook geen verschil. Het zal wel weer overgaan, hoor. Want alles is tijdelijk.
Onlangs zeiden wij nog tegen elkaar : De tijd is voorbij gevlogen. We zijn niet meer zo piepjong.