In de weer

nu nog opruimen....

Gistermiddag heb ik me weer uitgesloofd. Of beter gezegd : me zinvol vermaakt. Ik heb weer een oude ketel gedemonteerd, metaal gescheiden en een boiler gepeld. Tussendoor heb ik nog een gezellig praatje met de buurman gemaakt. Ik had de overheaddeur namelijk opengezet. Meneer had wat aluminium afval voor mij. Hij vond het te weinig om zelf weg te brengen. Ik moet daar nog even goed naar kijken. Het zijn lange profielen en wellicht nog elders te gebruiken.
Al pratend over ons beider bezigheden, kwamen de visies over het heden ter sprake. We zijn het erover eens, dat het een rare wereld geworden is. Een wereld vol stress en mensen met korte lontjes.
Toen ik later weer mijn klusjes oppakte, dacht ik nog wat verder na over al die veranderingen die de afgelopen 50 jaar hebben plaatsgevonden.
Ik weet nog dat wij onze financiële verplichtingen op basis van één inkomen aangingen. Ik heb ook nooit gedacht aan een partner die een goede baan moet hebben. Veel vrouwen vinden dat wel een belangrijk criterium voor een man. Ik denk dat mannen in het algemeen zo denken over hun partner. Mannen mogen dan geen jagers meer zijn, ze hebben nog wel het instinct om voor hun gezin te willen zorgen.
Tegenwoordig is dat anders. Vrouwen moeten net als de man ook voor inkomen zorgen. Kinderen zijn uitbesteed en koken en ander huishoudelijk werk is hen vreemd. Hun ambities liggen erg hoog. Ze willen zoveel. Ik ben blij dat we in een andere tijd geleefd hebben. Toen mocht een vrouw nog kiezen of ze wel of niet uit huis wilde werken. Tegenwoordig moet ze werken.