Gisteravond heb ik naar een tv programma gekeken, waarin de depressie centraal staat. Ik zag en hoorde veel herkenbare zaken. Zo kreeg ook ik het advies naar buiten te treden met mijn klachten. Niet alleen als een soort van verlichting voor mezelf, maar ook in de hoop dat anderen mij beter zouden begrijpen.
Ik was verrast te zien, dat mensen al op zeer jonge leeftijd in een depressie terecht kunnen komen zonder dat er echt sprake was van een traumatische gebeurtenis. Wat ik wel miste, was de vraag in hoeverre de (ex-)patiënten nog blijvende schade hebben overgehouden aan hun donkere periode. De meesten weten wel tot waar hun grenzen reiken. Ik hoorde over op tijd naar bed gaan en opstaan en bezig zijn. Hoewel gezegd werd, dat het geven van adviezen aan iemand die met een depressie kampt niet goed is, heb ik daar andere ervaringen mee. Van al die adviezen die ik gekregen heb, heb ik een aantal opgevolgd omdat ze mij toen aanspraken.
Ik hoop dat veel mensen naar het programma hebben gekeken. Uit de scores (er werden vragen gesteld aan het publiek) is gebleken, dat men nog erg weinig af weet van het fenomeen depressie en wat zoiets met iemand en zijn omgeving doet.
Ik moet dat interessante programma een paar keer bekijken, want ik ben veel zaken alweer vergeten....