Een dilemma?

is soms ook moeilijk

Soms filosofeer ik wat over mijn dagelijks leventje. Zo dacht ik laatst : Stel ik zie iemand op straat of elders tegen de vlakte gaan. Ga ik hem dan te hulp schieten? Een vreemde vraag, die ik voorheen niet eerder aan mezelf gesteld heb. Ik hielp gewoon. Maar blijkbaar is er iets veranderd. In eerste instantie denk ik 'natuurlijk ga ik helpen!" Maar bij nader inzien denk ik : "Wie is het?" Mark Rutte zal ik niet helpen. Ik help alleen mensen, geen politici. Hahaha! Uitzonderingen daargelaten, hoor. Ik bedoel, stel het is iemand die mij meer dan eens onheus bejegend heeft, mij niet groet en enkel chagrijnig aankijkt. Of dat het iemand is, die eerder iets van mij gestolen heeft en daarmee is weggekomen? Of iemand die een rotstreek met mij heeft uitgehaald?
Lastig hoor. Natuurlijk heb ik ook gedacht aan de situatie andersom. Zou ik dan toch hulp willen van zo'n iemand? Eerlijk gezegd, zal ik begrip opbrengen indien dat geweigerd wordt. Zo ben ik dan ook wel weer. En toch denk ik dat ik wel hulp zal verlenen, al zou ik met mond-op-mond beademing wel kieskeurig zijn. Haha! Het kan ook zijn dat ik vooraf toch nog even iets zal zeggen. Tegen de dief bijvoorbeeld "Je hoeft die spullen niet terug te geven hoor." Tegen de racist : "Zal deze zwarte je even helpen?" De kans bestaat dat ie dat niet wil, maar dan is het zijn keus en niet de mijne. Er kleven nog meer risico's aan verleende hulp. Ik loop het risico dat dankzij mijn hulp, ik weer bestolen of gediscrimineerd word. Dus hoop ik maar, dat er helemaal niets gebeurt.