Die verpakkingen van de vleeswaren van Jumbo zijn ook vreselijk. Zo'n verpakking de eerste keer openen is een crime. Het hersluitbare deel zit aan de achterzijde. Ja, hersluitbaar, maar zover kom ik niet want ik trek de verpakking kapot, zodat het hersluitbaar zijn totaal geen zin meer heeft. Grrr! Jumbo heeft ook plastic broodzakjes. Die zijn gratis. Logisch, want als ik een broodje per ongeluk in zo'n zakje laat vallen, plettert ie door de bodem heen.
Er zijn ook veel blikjes met zo'n handig lipje. De meest bekende zijn de frisdrank en bierblikjes. Die sluitingen doen hun werk over het algemeen wel goed. Soortgelijke sluitingen op andere blikjes vaak niet. Vaak moet dan het hele deksel eraf getrokken worden. Wanneer ik voorzichtig trek, kom ik niet verder dan driekwart van het deksel. Daarna slaat de boel vast. Als ik dan wat harder trek, schiet het krom getrokken dekseltje 10 van de 10 keer als een veer van het blik. Flats! En aldus is mijn witte trui dankzij de tomatenpuree een bolletjes exemplaar geworden. Ik probeer zoiets te zien als een soort van beloning na zo'n inspanning.
En dan zijn er nog de lipjes die afbreken. Waar is de blikopener?!
De koelkast ik handig, maar niet om boter of andere smeerbare producten te bewaren. Hoewel, ik heb een leverpastei ontdekt die ondanks de koude smeuïg smeerbaar blijft : Zwagerman. Ik eet dat spul zelden hoor. Iedere ochtend smeer ik een bruine boterham met dat spul voor onze kieskeurige Friezin, Fenna. Het wordt ook tijd voor jam uit een tube of spuitfles. Maar dan wel een spuitfles waar de drap niet om de tuut blijft zitten.
In de zoutstrooier doen we steevast wat rijstkorrels. Tegen het klonteren. De koffiepads voor de Senseo moet ik ook altijd eerst fatsoeneren voordat ik ze in het apparaat kan doen. Het luister nogal nauw. Als zo'n pad een oneffenheid heeft, loopt het koffiewater langs het apparaat.