Ik was een keer in Delfzijl. Oké, iedereen maakt een keer een fout. Soms zelfs meer. Haha! Delfzijl dus. Het was daar doodstil, toen we die stad binnenreden. Alsof het een scene uit een western betrof : een desolaat, saai stadje in het noordoosten van ons landje waar wat zwerfvuil door de straten waaide. Ik kon me goed voorstellen, dat velen hier nooit zouden willen wonen. Opvallend was echter dat de eerste bewoner die wij daar zagen, iemand uit Afrika was. Ook zoiets typisch : zo uit het oerwoud in Delfzijl terechtkomen, omdat daar een betere toekomst wacht? Op voorhand dus kansarm. Je zou daar maar vast komen te zitten, in Delfzijl. Wij dus niet, want wij reden daarna naar Appingedam, naar de ABSAF man! Onderweg passeerden we namelijk Appingedam. Toen ik die naam zag schoot het direct door mijn hoofd : ABSAF! De BSA specialist, waar zelfs een coureur als Phil Read klant is. Ik werd hartelijk ontvangen door de specialist himself, meneer De Jong. Ik presenteerde mezelf als nieuwsgierige toerist annex motorliefhebber. Ik werd binnengelaten en mocht vrij rondkijken. Meneer zelf was druk aan het werk. Na afloop maakten we nog een praatje en kreeg ik een handvol stickers. Gratis. Jammer, want ik had liever betaald. Dan was ik ook klant van ABSAF, net als Phil Read. Zo bracht een bezoekje aan Delfzijl toch nog iets positiefs. Delfzijl aka Lodi, een nummer van Creedence CR.
