Soms doen leidinggevenden hun werk niet of niet naar behoren. Daar ga je dan over praten. Vaak niet een, maar meerdere keren. Maar soms haalt al dat gepraat niets uit. Dus zoek je het maar hogerop, want je weet dat je in je recht staat. Dat heb ik in militaire dienst geleerd. Het opvallende is dan, dat je directe leidinggevende zich gepasseerd voelt! Met gevolg dat je weer bij hem op het matje moet komen, om daarover de wind van voren te krijgen. Immers, op hoger niveau weet men nu ook van zijn doen of laten en dat vindt meneer niet prettig. Net zoals ik het niet prettig vond, dat hij dwars lag.
Iemand mag zich gepasseerd voelen, als ie niet geraadpleegd is. Maar vaak is dat niet het geval.
Zo weigerde mijn commandant mij bijzonder verlof, toen ik als getuige een bruiloft van een familielid wilde bijwonen. Er waren geen oefeningen gepland of andere belangrijke activiteiten. En toch weigerde mijn commandant mijn verlofaanvraag te fiatteren. Dus zocht ik het hogerop. Van de besnorde bataljonscommandant Elstak, kreeg ik wel toestemming. Met alle gevolgen van dien. Mijn commandant voelde zich gepasseerd. Of, om in diensttermen te blijven : hij voelde zich op zijn pik getrapt. Dat hij twee keer op de mijne trapte, deed niet ter zake.
Helaas werd ik niet op staande voet ontslagen. Dat voorval werkte dus de rest van mijn diensttijd door.